مقایسه روش های مختلف آماده کردن جیره خوراک فراسودمند حاوی پروبیوتیک بومی تک سل بر شاخص های رشد پست لارو میگوی سفید غربی (Litopenaeus vannamei)

در دهه اخیر استفاده از خوراک فراسودمند حاوی پروبیوتیک ها مورد توجه پرورش دهندگان آبزیان قرار گرفته و یکی از موارد مورد توجه روش افزودن پروبیوتیک ها به خوراک آبزیان از جمله میگو می باشد. در این پژوهش، اثربخشی روش های مختلف آماده کردن جیره خوراک فراسودمند حاوی پروبیوتیک بومی تک سل بر  عملکرد رشد میگوی سفید غربی مورد مقایسه قرار گرفت. بدین منظور پست لاروهای میگو در هشت تیمار آزمایشی با پروبیوتیک تک سل (دوز های ۱۰۶ ، ۱۰۷ و  ۱۰۸ واحد تشکیل دهنده کلونی در هر کیلوگرم (CFU kg-۱) به دو صورت جیره های حاوی پروبیوتیک مخلوط شده در پلت و جیره های حاوی پروبیوتیک اسپری شده بر پلت و جیره فاقد پروبیوتیک (شاهد)، به مدت ۴۰ روز در تانک مورد تغذیه قرار گرفتند. تیمارهای تغذیه شده با جیره حاوی پروبیوتیک عملکرد بهتری در نرخ رشد ویژه، نرخ رشد نسبی، بازماندگی و ضریب تبدیل غذایی در مقایسه با گروه های شاهد نشان دادند (۰۵/۰>p). بیشترین افزایش شاخص های رشد در تیمار پروبیوتیک اسپری شده بر پلت با دوز CFU kg-۱ ۱۰۸ مشاهده گردید که با تیمارهای حاوی پروبیوتیک مخلوط شده در پلت اختلاف معنی داری نداشت (۰۵/۰خوراک فراسودمند حاوی پروبیوتیک بومی تک سل صرف نظر از دوز و روش آماده سازی جیره منجر به بهبود شاخص های رشد و بازماندگی در میگوی سفید غربی می شوند و دوزهای CFU kg-۱ ۱۰۷ و ۱۰۸ دارای بیشترین اثر بود.

Keywords:

Functional food , Native probiotics , Western white shrimp , Growth performance , Food diet , خوراک فراسودمند , پروبیوتیک بومی , میگوی سفید غربی , عملکرد رشد , جیره غذایی