مقایسه اثرسنجی محلول پرفیش با مالاشیت سبز و فرمالین در کنترل آلودگی قارچی تخم ماهی قزل آلای رنگین کمان در مراحل مختلف تفریخ

این پژوهش در پاییز و زمستان سال ۱۳۹۵ در مرکز تحقیقات ژنتیک و اصلاح نژاد ماهیان سردآبی شهید مطهری یاسوج وابسته به موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور انجام گرفت. هدف انجام این مطالعه، تعیین کارایی محلول پرفیش در مهار و کاهش تلفات ناشی از آلودگی قارچی تخم های ماهی قزل آلای رنگین کمان در مراحل مختلف انکوباسیون، در مقایسه با مالاشیت سبز و فرمالین بود. به این منظور از تراف های کالیفرنیایی (ابعادcm۷۰×۳۵×۲۰) با عمق cm۲۰، ارتفاع آب cm۱۰و دبی ۴ تا ۶ لیتر در دقیقه استفاده گردید. سپس تخم لقاح یافته ماهی قزل آلای رنگین کمان به تراف ها به تعداد ۷۰۰ عدد در هر تراف انتقال یافت. در این بررسی ۹ تیمار (پرفیش ۱۵، ۳۷، ۷۵، ۱۵۰، ۳۰۰ میلی گرم در لیتر، مالاشیت ۲میلی گرم در لیتر ، فرمالین ۱۰۰۰ میکرولیتر در لیتر، شاهد مثبت و منفی) با سه تکرار مورد آزمایش قرار گرفتند. نتایج بدست آمده حاکی از آن بود که تیمار مالاشیت سبز، فرمالین و پرفیش ۷۵ میلی گرم در لیتر به ترتیب با ۹۴/۱ ± ۳۸/۶۹، ۰۵/۸± ۹۹/۶۴ و ۷۲/۴ ± ۷۶/۶۳ دارای بالاترین درصد چشم زدگی در بین تیمارهای آزمایشی بودند. همچنین میزان تخم گشایی در تیمار پرفیش ۷۵ میلی گرم در لیتر با میانگین ۶/۰ ± ۸۰/۹۵ دارای بیشترین مقدار بود، این در حالی است که این میزان با نتایج بدست آمده از درصد تخم گشایی تیمارهای پرفیش ۳۷ میلی گرم در لیتر (۱۸/۳±۸/۸۰)، شاهد مثبت (۸/۲ ± ۶۶/۹۰) و منفی (۷۸/۱ ± ۳۹/۹۱) دارای اختلاف معنی دار می باشد. کمترین میزان ناهنجاری (شامل نقص در اسکلت، کیسه زرده و ...) در لاروها نیز در تیمار فرمالین (۱۵/۱ ± ۳۳/۳) و بیشترین میزان ناهنجاری نیز در تیمار پرفیش ۱۵ میلی گرم در لیتر (۰۸/۲ ± ۳۳/۵) مشاهده گردید ولی اختلاف معنی داری بین تیمارها وجود نداشت. مجموع نتایج حاصل از تحقیق حاضر حاکی از آن است که استفاده از پرفیش ۷۵ میلی گرم در لیتر دارای مخاطرات و تلفات کمتری در مقایسه با مالاشیت سبز می باشد و می تواند به عنوان ترکیب جایگزین مناسب جهت مقابله با آلودگی های قارچی (ساپرولگنیا) تخم ماهی قزل آلای رنگین کمان عمل نماید.

Keywords:

Fungal contamination , Rainbow trout , Incubation period , Perfish , آلودگی قارچی , قزل آلای رنگین کمان , دوره انکوباسیون , پرفیش