بررسی الگوهای انعطاف پذیر در ساختمان های بلند مرتبه مسکونی به منظور بهبود فضای داخلی مسکن منطبق با الگو های رفتاری و نیازهای ساکنین و ارائه یک الگو

انعطاف پذیری مفهومی راهبردی در طراحی مسکن به سبب بر طرف کردن نیازها و انتظارات مختلف استفاده کننده به شمار می رود.با نظر به اینکه نیازها و انتظارات و شیوه زندگی انسان ها از محل سکونت خو ثابت نیست و همواره در جال تغییر است،افراد اگر بتوانند خانه های خود را علی رغم تمام محدودیت های فنی،قانونی و اقتصادی،مطابق میل خود تغییر می دهند.با رویکردی به معماری گذشته ایران و نوع طراحی و پاسخ ده ی آن به عملکرد و نیازهای ساکنین،شاهد آن هستیم که انعطاف پذیری به عنوان یک کیفیت فضایی در خانه های تاریخی ایران وجود داشته و معماری ایرانی از آن بهره می برده است،اما به دلیل عدم توجه به تحقیق در رابطه با این موضوع،در خانه های امروز به فراموشی سپرده شده است.این پزوهش با هدف بدست اوردن بخشی از دانش پایه سازمان یافته و کاربردی برای پاسخ به نیازهای جدید مسکن و استفاده از مفاه یم غنی معماری گذشته ایران شکل گرفته است.ان موضوع را با مطالعه و بررسی الگوهای سنتی طراحی مسکن مورد بحث قرار می دهد و بر اساس فرصت ها و محدودیت های شکل گیری مسکن معاصر انعطاف پذیر منطبق با الگوهای رفتاری و ارائه راهکارهای طراحی و اجرایی در این زمینه می پردازیم.

Keywords:

انعطاف پذیر , الگوهای , نیازهای رفتاری , سنتی , مسکن.