تاثیر تغذیه بر عارضه خشکیدگی خوشه و ویژگیهای فیزیکی و فیزیولوژیکی میوه خرما

عارضه خشکیدگی خوشه خرما بر روی کمیت و کیفیت میوه اثر می گذارد. به منظور ارزیابی تاثیر عامل مدیریتی تغذیه بر روی عارضه و ویژگیهای میوه های خرمای مضافتی آزمایشی در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی انجام شد. تیمارهای تغذیه شامل سیلیکات پتاسیم در غلظت ۰/۰۵ درصد، سولفات پتاسیم در غلظت ۰/۵ درصد و کلرید کلسیم در غلظت ۰/۵ درصد بودند. تیمار بدون دریافت کود نیز به عنوان شاهد در نظر گرفته شد. نخلها با این محلولها از مرحله حبابوک تا رطب محلول پاشی شدند. درصد خوشه خشکیده، وزن، طول و میزان پرولین میوه ها تعیین شدند. نتایج نشان داد سیلیکات پتاسیم و سولفات پتاسیم باعث ۱۰۰ درصد کاهش معنیدار (P≤۰.۰۵) عارضه در مقایسه با تیمار شاهد شدند. سیلیکات پتاسیم، سولفات پتاسیم و کلرید کلسیم به ترتیب باعث ۳۶، ۳۴ و ۳۵ درصد افزایش معنیدار (P≤۰.۰۵) وزن میوه در مقایسه با تیمار شاهد شدند. سولفات پتاسیم باعث ۱۲ درصد افزایش معنیدار (P≤۰.۰۵) طول میوه در مقایسه با تیمار شاهد شد. سیلیکات پتاسیم و کلرید کلسیم به ترتیب باعث ۴۹/۶ و ۴۵/۲ درصد افزایش معنیدار (P≤۰.۰۵) میزان پرولین میوه در مقایسه با تیمار شاهد شدند. میتوان نتیجه گرفت این کودها باعث کاهش عارضه شده و ویژگیهای فیزیکی و فیزیولوژیکی میوه خرما را بهبود بخشیدند.

Keywords:

پرولین , عارضه خشکیدگی خوشه خرما , کود شیمیایی , نخل خرما