یافته کوتاه: اثر سطوح مختلف پروتئین جیره غذایی و شوری های متفاوت آب بر شاخص های بیوشیمیایی همولنف میگوی پا سفید غربی (Litopenaeus vannamei) جوان

در مطالعه حاضر شاخص­های بیوشیمیایی همولنف میگوی پاسفید غربی (Litopenaeus vannamei) با سه سطح متفاوت پروتئین جیره غذایی (۴۵ و ۳۵، ۲۵%) در سه سطح شوری آب پرورشی (ppt ۳۵-۳۲ و ۱۵-۱۲، ۳-۰) مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور تعداد ۳۵۰ قطعه میگو با متوسط وزن و طول اولیه ۱۸/۰±۵۵/۵ گرم و ۱۵/۰±۸۱/۸ سانتی­متر در ۲۷ مخزن بتنی با ظرفیت ۱۰ تن (طول: cm ۶۰۰، عرض: cm ۱۷۰ و ارتفاع: cm ۱۰۰) مورد آزمایش قرار گرفتند. میگوها ۴ بار در روز در حد اشباع به مدت ۵۶ روز تغذیه گردیدند. نتایج نشان داد که در سطوح ۳۵ و ۴۵% پروتئین جیره غذایی و شوری آب ۳۵-۳۲ قسمت در هزار میزان پروتئین، اوره، لیپوپروتئین با چگالی بالا و لیپوپروتئین با چگالی پایین افزایش پیدا کرد و تحت تاثیر برهم­کنش هر دو عامل متغیر قرار گرفتند (۰۵/۰P≤). علاوه بر این، سطح کلسترول و تری­گلیسرید نیز به طور معناداری در تیمار حاوی ۴۵% پروتئین و شوری ppt ۳۵-۳۲ بالاتر بود. همچنین میزان گلوکز همولنف نیز تنها ارتباطی معکوس را با افزایش پروتئین جیره غذایی نشان داد (۰۵/۰P≤). قابل ذکر است که سطوح متفاوت و برهم­کنش هر دو عامل متغیر مورد آزمایش نیز بر میزان اسید اوریک همولنف اثری نداشت. در مطالعه حاضر بهترین سطوح شاخص­های بیوشیمیایی همولنف در جیره غذایی حاوی ۳۵ درصد پروتئین و شوری ppt ۳۵-۳۲ به دست آمد و در این سطوح کمترین استرس به میگو وارد شد.

Keywords:

dietary protein , salinity , biochemical hemolymph parameters , Litopeneus vannamei. , پروتئین , شوری , شاخص های بیوشیمیایی همولنف , Litopenaus vannamei.