مدل سازی مطلوبیت زیستگاه شوکا (Capreolus capreolus) با استفاده از روش تحلیل عاملی آشیان بوم شناختی در پارک ملی گلستان

ویژگی بوم شناختی گونه ها و تعیین مطلوبیت زیستگاه آن ها، یکی از ارکان اصلی مدیریت و حفاظت گونه های حیات وحش محسوب می گردد. در این مطالعه مطلوبیت زیستگاه شوکا در دو فصل پاییز و زمستان در پارک ملی گلستان مورد بررسی قرار گرفت. پارک ملی گلستان از جمله زیستگاه های مناسب شوکا (Capreolus capreolus) است. به منظورمد ل سازیمطلوبیتزیستگاه این گونه ازروش تحلیلعاملیآشیان بوم شناختی و نرم افزار بایومپر استفادهشد. لایه های اطلاعاتی به کار برده شده به عنوان متغیرهای موثر بر حضور گونه شامل ارتفاع، شیب، جهت، شاخص پوشش گیاهی (NDVI)، فاصله از جاده ها، پاسگاه های محیط بانی، روستاهای مجاور پارک، چشمه ها و رودخانه ها بوده است. نتایج در سطح معنی داری ۹۵ درصد نشان داد که زیستگاه مطلوب این گونه را در فصل پاییز به طور میانگین ارتفاع ۱۰۰۹ متری از سطح دریا، شیب ۲۷ درصد، جهت جنوبی، فاصله های ۱۰۶۲ متری از جاده، ۸۹۴ متری از رودخانه ، ۱۰۱۹ متری از چشمه، ۳۲۱۶ متری از پاسگاه محیط بانی و ۷۳۸۵ متری از روستا و در فصل زمستان ارتفاع ۹۹۰ متری از سطح دریا، شیب ۲۳ درصد، جهت جنوبی، فاصله های ۱۱۴۴ متری از جاده، ۷۷۵ متری از رودخانه، ۱۰۹۷ متری از چشمه، ۳۰۸۳ متری از پاسگاه محیط بانی و ۷۱۷۲ متری از روستا قرار دارد. به علاوه، نتایج این مطالعه نشانمی دهد که شوکا در پارک ملی گلستان دارای آشیان بومشناختی نسبتاباریکی است و به زیستگاه های حاشیه ای تمایل بیش تری دارد.

Keywords:

مدل سازی مطلوبیت زیستگاه , شوکا , تحلیل عاملی آشیان بوم شناختی , پارک ملی گلستان