بررسی روند رشد شاه میگوی گونه Panulirus homarus Linnaeus, ۱۷۵۸ درشرایط اسارت

این مطالعه به منظور بررسی شاخص های رشد در دو گروه وزنی متفاوت ۲۶۰-۲۱۰ و ۳۶۰ -۳۱۰ گرمی شاه میگو Panulirus homarus در ۶ حوضچه بتنی (هر حوضچه با مساحت ۱۲ مترمربع) به مدت ۱۲۰ روز در کارگاه تکثیر میگو جاسک انجام گرفت. میانگین دمای آب در طول دوره پرورش ۰/۵±۲۸/۲۵ درجه سانتی گراد ثبت شد. میانگین pH و اکسیژن محلول در آب  به ترتیب از ۱/۰۱±۷/۸ تا ۱/۳±۸/۲ و ۰/۲۴±۶/۷ تا ۰/۴۵± ۷/۴۵۷ میلی گرم در لیتر متغیر بود. متوسط شوری آب نیز ppt ۰/۳±۳۸/۳ در طول دوره پرورش اندازه گیری شد. میانگین افزایش وزن به دست آمده شاه میگو در گروه وزنی ۲۶۰-۲۱۰ گرم معادل۰/۷±۵/۵۰ گرم و میانگین افزایش وزن به دست آمده شاه میگو در گروه وزنی ۳۶۰-۳۱۰ گرم معادل ۲/۸۲±۳۲ گرم بود. اختلاف معنی داری در وزن به دست آمده، متوسط افزایش وزن روزانه (ADG) و نرخ رشد ویژه (SGR) و درصد افزایش وزن بدن (BWI) بین دو گروه وزنی متفاوت مشاهده شد (۰/۰۵≥P) به طوری که شاه میگو با گروه وزنی بالاتر عملکرد رشد پایین تری نسبت به شاه میگو با گروه وزنی پایین تر داشت. دیگر شاخص های رشد ذکر شده نیز در گروه وزنی پایین تر عملکرد بهتری نسبت به شاه میگوهای گروه وزنی بالاتر داشتند. نتایج این مطالعه نشان داد که گروه وزنی ۲۶۰-۲۱۰ گرمی رشد سریع تری نسبت به گروه وزنی ۳۶۰-۳۱۰ گرمی را دارا بود و با توجه به درصد بقا که در هر دو گروه، ۱۰۰% بود.  برای پرورش این گروه وزنی مقرون به صرفه تر است. 

Keywords:

شاه میگوی صخره ای , رشد , شرایط اسارت