بررسی فیلوژئوگرافی جمعیت قوچ و میش های استان یزد براساس داده های ژنوم میتوکندری

       مطالعات فیلوژئوگرافی، اهمیت فرآیندهای تاریخی را در شکل گیری توزیع جغرافیایی کنونی گونه ها و ژن ها نشان می دهند. هدف از این مطالعه بررسی فاصله ژنتیکی و فاصله جغرافیایی قوچ و میش های استان یزد براساس داده های میتوکندریایی است. در این پژوهش ژن سیتوکروم b از ژنوم میتوکندریایی در بافت و سرگین دو گونه قوچ و میش اوریال و ارمنی برای ارتباط بین هاپلوتایپ ها، فاصله ژنتیکی بین هاپلوتایپ ها و توزیع جغرافیایی هاپلوتایپ ها مورد بررسی قرار گرفت. در این پژوهش تعداد ۹ هاپلوتایپ از ۳۰ توالی قوچ و میش در استان یزد مشاهده گردید. منطقه حفاظت شده سیاهکوه،منطقه حفاظت شده کالمند-بهادران و منطقه شکار ممنوع شیرکوه دارای یک هاپلوتایپ مشترک بودند که نشان دهنده پراکنش وسیع این هاپلوتایپ نسبت به بقیه هاپلوتایپ ها در استان یزد است. محاسبه ماتریس فواصل ژنتیکی در بین هاپلوتیپ ها نشان دهنده بیش ترین فاصله ژنتیکی(۰/۲۷۲) قوچ و میش های پناهگاه حیات وحش بوروئیه با دیگر قوچ و میش های استان یزد بود. بیش ترین تعداد پلی مورفیسم بین هاپلوتایپ ها به تعداد ۱۵ پلی مورفیسم نیز بین قوچ و میش های پناهگاه حیات وحش بوروئیه با دیگر قوچ و میش های استان یزد بود. پدیده های محیطی از قبیل گستردگی رشته کوه زاگرس در جنوب استان یزد یکی از دلایل مهم پراکنش دو گونه قوچ و میش اوریال و ارمنی در استان یزد است. هم چنین عدم تبادل ژنی بین قوچ و میش های مناطق شمال و مرکز استان یزد با پناهگاه حیات وحش بوروئیه تحت تاثیر دشت های وسیع بین این مناطق است.

Keywords:

قوچ و میش , فیلوژئوگرافی , ژنوم میتوکندریایی , سیتوکروم b , استان یزد