بررسی کیفیت هوای کلانشهر تهران با استفاده از متوسط شاخص کیفیت هوا در سال های ۱۳۸۱ تا ۱۳۹۸

آلودگی هوا عبارت است از وجود یک یا چند آلاینده در هوای آزاد مانند گازها، بخارات، گرد و غبار، بو، دود غلیظ و میستبا کمیت، مشخصات و زمان ماند کافی که برای زندگی انسان، حیوان و گیاه خطرناک و برای اموال مضر باشد. آلودگی هوابه روش های گوناگونی می تواند آثار زیانبار درازمدت و کوتاه مدتی بر سلامت انسان ها بگذارد. در این مطالعه، کیفیتهوای تهران بر اساس متوسط شاخص کیفیت هوا (AQI) ایستگاه های سنجش فعال در شهر تهران از سال ۱۳۸۱ تا سال ۱۳۹۸ بررسی گردید. با توجه به بررسی های انجام شده کیفیت هوا در طی سال های ۱۳۸۱ تا ۱۳۹۸ روند رو به بهبودی داشته است. البته از سال ۱۳۸۹ و با اضافه شدن آنالایزرهای سنجش ذرات معلق با قطر کمتر از دو و نیم میکرون تعداد روزهای نامطلوب افزایش چشمگیری داشته است. سال ۱۳۹۰ آلوده ترین سال در طی این مدت بوده است به طوریکه در این سال حدود ۶۰ درصد روزهای سال کیفیت هوا در شرایط نامطلوب قرار داشته و بعد از آن روند روزهای آلوده با شیبملایمی رو به کاهش بوده است. سال ۱۳۹۷ با داشتن تنها ۴۴ روز آلوده بهترین سال از منظر آلودگی هوا در دهه ۹۰ بوده است.

Keywords:

شاخص کیفیت هوا , سنجش کیفیت هوا , ذرات معلق با قطر کمتر از دو و نیم میکرون , اداره کل حفاظت محیط زیست تهران