شناسایی پوسیدگی های پروگزیمالی دندان های مولر بر اساس سنجش پارامترهای الکتریکی دندان : یک مطالعه پایلوت

سابقه و هدف: پپوسیدگی های پروگزیمالی که در سطوح طرفی و در محل تماس با دندان های مجاور رخ می دهند دارای شیوع بسیار بالایی در میان انواع پوسیدگی های دندانی می باشند. از آنجایی که معاینه بالینی حساسیت پایینی در تشخیص پوسیدگی های پروگزیمالی دارد و بیش تر از دو سوم این ضایعات در معاینات بالینی بدون تشخیص باقی می ماند ، بیشتر از رادیو گرافی بایت وینگ برای تشخیص پوسیدگی ها استفاده می شود. پوسیدگی دندان ها می تواند باعث تخلخل و تغییر قدرت هدایت الکتریکی دندان شود لذا هدف در این مطالعه اندازه گیری مقاومت الکتریکی دندان و تعیین ارتباط آن با میزان و درجه پوسیدگی است.مواد و روش ها: این مطالعه تجربی بر روی دندان های مولر انسانی با درجات مختلف پوسیدگی انجام شد. پارامترهای الکتریکی دندان شامل مقاومت و ظرفیت الکتریکی، برای اجزا سالم دندان ها و همچنین پوسیدگی های سطحی، عمقی و پوسیدگی منجر به درمان ریشه اندازه گیری شد. مقاومت و ظرفیت الکتریکی در حالات مختلف پوسیدگی با یکدیگر مقایسه شدند. اجهت بررسی ارتباط بین تشخیص پوسیدگی توسط معاینه بالینی و رادیوگرافی از آزمون کی دو استفاده می شود. با استفاده از آزمون تی زوجی ارتباط بین پارامترهای الکتریکی دندان بر مبنای معاینه بالینی انجام خواهد شد. این کار با استفاده از رادیوگرافی نیز تکرار می گردد. آنالیز آماری در نرم افزار متلب نسخه ۲۰۱۸ انجام خواهد شد. سطح معناداری نیز ۰/۰۵ در نظر گرفته می شود.یافته‎ ها: نتایج نشان می دهد که ارتباط تغییرات مقاومت الکتریکی با میزان پوسیدگی به صورت معناداری تغییر کرده (۰۵/۰مقاومت الکتریکی دندان نیز کاسته خواهد شد. ارتباط معناداری نیز بین ظرفیت الکتریکی و پوسیدگی وجود دارد اما این ارتباط در درجات مختلف پوسیدگی معنادار نبود. نتیجه گیری: به نظر می رسد استفاده از مقاومت الکتریکی می تواند ابزاری مناسب برای تشخیص پوسیدگی مخصوصا در پوسیدگی های عمقی و منجر به درمان ریشه باشد و به عنوان روشی باصحت بالا برای تشخیص عمق پوسیدگی پیشنهاد می شود.

Keywords:

مینا , عاج , مقاومت الکتریکی , پوسیدگی دندان