بررسی رابطه بین اضطراب مرگ با کیفیت زندگی سالمندان شهر اصفهان با توجه به نقش تعدیل گر احساس تنهایی

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین اضطراب مرگ با کیفیت زندگی سالمندان شهر اصفهان با توجه به نقشتعدیل گر احساس تنهایی بر سالمندان شهر اصفهان انجام شد. جامعه آماری مورد نظر در این پژوهش کلیه سالمندانشهر اصفهان در سال ۱۳۹۹ بودند که از این جامعه با استفاده از جدول کرجسی و مورگان (۱۹۷۰) ۳۰۱ نفر به عنواننمونه و به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. به منظور جمعآوری اطلاعات از پرسشنامه های احساس تنهایی راسل (۱۹۹۶)، اضطراب مرگ تمپلر (۱۹۷۰)، و کیفیت زندگیسازمان بهداشت جهانی (۱۹۹۲) استفاده شد. سپس داده ها با روش مدلسازی معادلات ساختاری واریانس محور موردتحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که افزایش احساس تنهایی باعث افزایش تاثیر اضطراب مرگ بر کیفیت زندگیسالمندان شهر اصفهان گردید (p=۰/۰۵).

Keywords:

اضطراب مرگ , کیفیت زندگی , احساس تنهایی , سالمند