عوامل ارتباطی موثر بر کنترل امنیت گردشگران خارجی در ایران

زمینه و هدف: یکی از مهم ترین عوامل اثرگذار در توسعه گردشگری و تامین امنیت گردشگران، وجود ارتباطات نظام مند و بهینه میان سازمان های دخیل در گردشگری است، به گونه ای که این ارتباط به تسهیل امر گردشگری یاری رساند. بر این اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر عوامل ارتباطی (ارتباطات رسمی و غیررسمی و کانال های ارتباطی) موثر بر امنیت گردشگران خارجی در سال ۱۳۹۵ انجام شد. روش: روش پژوهش توصیفی – تحلیلی و از نوع پیمایشی است. جامعه آماری، کارکنان پلیس مهاجرت و گذرنامه و سازمان میراث فرهنگی و صنایع دستی و گردشگری هستند. حجم نمونه با استفاده از رابطه کوکران ۱۴۰ نفر تعیین شد. روش نمونه گیری طبقه ای متناسب و در ادامه تصادفی ساده است. به منظور سنجش متغیرهای پژوهش از ابزار پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. روایی پرسشنامه به روش صوری (استفاده از نظرات ۱۵ تن از خبرگان) و پایایی آن از طریق محاسبه ضریب آلفای کرونباخ، ۸۶/۰ به دست آمد. روش تجزیه و تحلیل در بخش توصیفی از میانگین و در بخش تحلیلی از همبستگی، رگرسیون و فریدمن استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که کانال های ارتباطی، ارتباطات رسمی، ارتباطات غیررسمی، ارتباطات بین سازمانی و کاهش تخلفات و جرائم غیرامنیتی، بر کنترل امنیت اثرگذاری معنادار و مثبتی دارند. ارتباطات رسمی بر کنترل امنیت اثرگذاری معناداری داشته است. ارتباطات غیررسمی دو سازمان پلیس و گردشگری بر کنترل امنیت اثر مستقیمی دارد. کاهش تخلفات و جرایم غیرامنیتی بر کنترل امنیت اثر معنادار و مستقیمی دارد، چنانکه با کاهش هرچه بیشتر تخلفات و جرایم غیرامنیتی، کنترل امنیت گردشگران خارجی تا حدود ۴۲ درصد فزونی می­یابد. نتایج: نتایج حاصل از آزمون فریدمن نشان داد که ارتباطات رسمی با رتبه میانگین ۶/۴ در رتبه اول ارجحیت قرار دارد. رتبه دوم به کانال های ارتباطی با رتبه میانگین ۱۹/۴ و رتبه سوم به ارتباطات غیررسمی با رتبه میانگین ۶۷/۲ تعلق دارد.

Keywords:

امنیت , گردشگری , ارتباطات , پلیس , کنترل , ایران