تاثیر رهبری یادگیرنده بر میل به تغییر در نگرش کارکنان نیروی انتظامی با نقش میانجی اعتماد سازمانی در شهرستان تبریز

زمینه و هدف: در فرایند جهانی شدن، سازمان ها باید آماده شوند تا از عهده تغییرهای سریع محیطی برآیند و هر سازمانی باید به تغییرها و تقاضاهای متنوع محیطی تن در دهد و وجود رهبری یادگیرنده، کسی که به دنبال یادگیری بهبود رهبری است، احساس می­شود. هدف پژوهش حاضر مطالعه تاثیر رهبری یادگیرنده بر میل به تغییر در نگرش کارکنان نیروی انتظامی با در نظر گرفتن نقش میانجی اعتماد سازمانی است. روش­: پژوهش حاضر ازنظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت و روش، توصیفی - پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش ۷۲۵ نفر از کارکنان نیروی انتظامی شهرستان تبریز است که براساس رابطه کوکران ، ۲۵۱ نفر به روش نمونه­گیری تصادفی انتخاب شدند. برای تعیین روایی ابزار جمع­آوری داده­ها از روایی محتوا و صوری و برای تعیین پایایی از روش ثبات درونی (آلفای کرونباخ) و برای تجزیه و تحلیل داده ها، از روش مدلسازی معادلات ساختاری استفاده شد. یافته­ها: نتایج تحلیل معادلات ساختاری نشان داد که ضرایب z (۸۵۳/۰) و (۷۶۹/۰)  در فرضیه اصلی، که رهبری یادگیرنده به طور غیرمستقیم و از طریق میانجی اعتماد سازمانی به میزان ۴/۸ درصد بر میل به تغییر کارکنان تاثیر دارد. و ضریب z (۲۸۱/۳) در تاثیر رهبری یادگیرنده بر میل به تغییر در کارکنان مثبت و همچنین ضریب z (۵۹/۱۶) و مقدار ضریب استاندارد شده مسیر (۶۶۹/۰)، نشان دهنده تاثیر رهبری یادگیرنده بر اعتماد سازمانی و درنهایت، ضریب معناداری z (۴۶۰/۰) و ضریب استاندارد شده (۰۵۷/۰)، تاثیر مثبت اعتماد سازمانی بر میل به تغییر در کارکنان را نشان می­دهند. نتایج:نهاد نیروی انتظامی، نهاد اجتماعی مهمی محسوب می­شود بنابراین وجود رهبری یادگیرنده می­تواند نگرش کارکنان را در راستای رسالت سازمان تغییر دهد و اعتماد سازمانی کارکنان را تقویت کند.

Keywords:

رهبری یادگیرنده , میل به تغییر , نگرش کارکنان , اعتماد سازمانی , نیروی انتظامی