برآورد میزان خطر برخی از فلزات ناشی از مصرف ماهی حلوا سفید و شوریده در استان هرمزگان

در مطالعه حاضر میزان تجمع فلزات سنگین منگنز، کادمیوم، روی، آهن و مس در گونه های تجاری ماهی حلوا سفید و شوریده صیده شده از سواحل بندرعباس در سال ۱۳۸۸ اندازه گیری شد و میزان خطر ناشی از مصرف روزانه این ماهی ها در جامعه شهری استان هرمزگان تخمین زده شد. میانگین میزان تجمع (g/gµ وزن خشک) فلز منگنز، کادمیوم، روی، آهن و مس در ماهی حلوا سفید به ترتیب برابر با ۲۴۸/۱، ۲۱۷/۰، ۴۴۴/۱۴، ۳۹۷/۲ و ۳۰۰/۳ بود، در حالی که میزان تجمع آن ها در ماهی شوریده به ترتیب برابر با ۰۰۹/۱، ۴۰۳/۰، ۵۶۴/۱۲، ۴۶۷/۴ و ۳۶۶/۲ بدست آمد. جامعه شهری استان از نظر مصرف ماهی به چهار کم مصرف، با مصرف متوسط، با مصرف بالا و با مصرف خیلی بالا تقسیم گردید و برآورد میزان خطر (THQ) در هر گروه از مصرف کننده ها به صورت جداگانه محاسبه شد. THQ در تمام گروه ها برای همه فلزات در هر دو ماهی به میزان قابل توجهی پایین تر از ۱ بود. نتایج نشان داد که جوامع شهری استان با میزان مصرف های محاسبه شده در معرض هیچ گونه خطری ناشی از تجمع فلزات سنگین مورد بررسی در این مطالعه نمی باشند.

Keywords:

Heavy metals , fish , Target hazard quotient (THQ) , Hormozgan province , فلزات سنگین , ماهی , تغذیه , بهداشت عمومی