هم آوری و تغذیه ماهی گطان (Barbus xanthopterus) در رودخانه های کرخه و هورالعظیم

در این بررسی ۳۹۳ عدد ماهی گطان توسط تور گوشگیر ثابت، متحرک، چتری و فاله (چنگک) بطور ماهانه در طول یکسال (از مهر ماه ۱۳۷۵ تا شهریور ماه ۱۳۷۶) از سد انحرافی حمیدیه تا هورالعظیم جمع آوری گردید. نوع بستر رودخانه، گلی _ رسی و در بعضی نقاط شنی بود و ۱۷ نوع بی مهره کفزی از شش رده جانوری در آن شناسایی گردید، که بیشترین تنوع و تراکم را حشرات بخود اختصاص می دادند. حداکثر و حداقل هماوری مطلق بترتیب ۹/۷۲۹۴ ±۵۴۹۲۱۱ و ۶۵۲ ± ۱۳۶۹۲۴ عدد تخم و هماوری نسبی ۹۵/۱ ±۵۳/۱۴۲ و ۰۹/۰±۸۸۶/۱۸ به ازای یک گرم وزن بدن محاسبه گردید. هماوری مطلق و نسبی بیشترین همبستگی را بترتیب با دور عریض ترین قسمت بدن و طول چنگالی داشتند. تغییرات شدت تغذیه در ماه های مختلف از روند منظمی برخوردار نبود و میزان خالی بودن روده ها در کرخه بیشتر از هورالعظیم می باشد، که نشان دهنده تغذیه بیشتر در هورالعظیم نسبت به کرخه است. غذای اصلی ماهی گطان از بی مهرگان (حشرات) و گیاهان می باشد. با توجه به شاخص نسبی روده و محتویات آن، گونه ای همه چیز خوار محسوب می شود.

Keywords:

هماوری , تغذیه , ماهی گطان , کرخه , هورالعظیم , ایران