اثرات هیستوپاتولوژیک کلرید جیوه بر بافت کلیه و روده بچه تاسماهی ایرانی Acipenser persicus

به منظور مطالعه اثرات کلرید جیوه روی بافت کلیه و روده بچه تاسماهیان ایرانی Acipenser persicus، بچه ماهیان در آب شیرین حاوی ppb ۱۵ کلرید جیوه و گروه شاهد در آب شیرین فاقد کلرید جیوه به مدت ۴۸ ساعت نگهداری شدند. مهمترین اثرات هیستوپاتولوژیک کلرید جیوه بر بافت کلیه در مقایسه با گروه شاهد شامل گشادشدگی مویرگ های گلومرولی و در نتیجه افزایش حجم گلومرول، اشغال کامل کپسول بومن، جدا شدن غشای پایه سلولهای توبول های کلیوی، کاهش فضای داخلی توبول ها، نکروزه شدن سلول ها، کاهش بافت پیوندی در دیواره میزنای و همچنین کاهش انسجام بافت کلیه به دلیل تخریب شدید بافت لنفوهماتوپوئتیک بود. در بافت روده از بین رفتن و کنده شدن حاشیه مسواکی سلولهای اپیتلیومی روده، نکروزه شدن سلولهای اپیتلیومی، کاهش سلولهای ترشحی، چروکیده شدن و تغییر شکل یافتن فولیکولهای ترشحی و همچنین کاهش یا بسته شدن لومن فولیکولهای ترشحی مشاهده گردید. بررسی نتایج نشان می دهد حتی مقادیر کم (ppb ۱۵) جیوه غیرآلی می تواند اثرات نامطلوبی بر سلامت بچه تاسماهیان ایرانی که از گونه های اقتصادی مهم و در معرض خطر دریای خزر محسوب می شود، داشته باشد.

اثرات هیستوپاتولوژیک کلرید جیوه بر بافت کلیه و روده بچه تاسماهی ایرانی Acipenser persicus Keywords:

Mercuric Chloride , Persian Sturgeon , Kidney , Intestine , Histopathology , کلرید جیوه , تاسماهی ایرانی , کلیه , روده , هیستوپاتولوژی