اثر لسیتین جیره بر شاخص های رشد و ویژگی های خونی بچه تاسماهی سیبری (Acipenser baeri Brandt ۱۸۶۹)

این مطالعه بمنظور بررسی اثرات لسیتین جیره بر برخی شاخص های رشد و خونشناسی بچه تاسماهی سیبری (baeri  (Acipenser انجام گرفت. ماهی هایی با میانگین (± انحراف معیار) وزن اولیه ۳/۰±۹/۳۲ گرم با پنج جیره (سه تکرار) دارای انرژی و پروتئین یکسان و مقادیر مختلف لسیتین شامل صفر، ۵/۲، ۵، ۵/۷ و ۱۰ درصد به مدت ۸ هفته و ۵ وعده در روز بر مبنای درصد وزن بدن غذادهی شدند. نتایج  نشان داد که  بکارگیری لسیتین تا ۵/۷ درصد در جیره این ماهی باعث افزایش برخی شاخص های رشد از جمله درصد افزایش وزن بدن (BWI)، نرخ رشد ویژه (SGR)، ضریب تبدیل غذایی (FCR)، وزن نهایی (Wf)، فاکتور وضعیت (CF) و نرخ بازده پروتئین (PER)  می گردد. افزایش سطح لسیتین جیره به ۱۰ درصد سبب کاهش معنی دار شاخص های رشد گردید. همچنین نتایج مربوط به شاخص های هماتولوژیک نشان داد که میزان هموگلوبین در تیمارهای ۵ و ۵/۷ درصد لسیتین در مقایسه با سایر تیمارها بطور معنی داری دارای مقادیر بالاتری بودند. میزان هماتوکریت تیمار ۵/۷ درصد لسیتین بصورت معنی داری بالاتر از تیمارهای کنترل و ۵/۲ درصد لسیتین بود. سایر شاخص های خونی مانند تعداد گلبول های سفید و قرمز،MCV ، MCHC و MCH تغییرات معنی داری در بین تیمارها نشان نداد. نتایج این مطالعه نشان دهنده تاثیر مثبت افزودن لسیتین به جیره غذایی بچه تاسماهی سیبری بویژه در سطوح ۵ و ۵/۷ درصد بر عملکرد رشد و شاخص های هماتولوژی این ماهی می باشد. بنابراین بکار بردن لسیتین در این سطوح در جیره غذایی بچه تاسماهی سیبری برای افزایش رشد و بهبود وضعیت سلامت توصیه می گردد. 

Keywords:

Diet , Food items , Siberian sturgeon , Growth , Hematology , تغذیه , مواد غذایی , تاسماهی سیبری , رشد , خونشناسی