تهیه نقشه مطلوبیت زیستگاهی پازن در پارک ملی خجیر با استفاده از روش enfa

پارک ملی خجیر در شرق کلان شهر تهران به دلیل برخورداری از کوه های متعدد، ازجمله زیستگاه های مناسب گونه پازن (Capra aegagrus aegagrus) می باشد. تهدیدات و تعارضات انسانی موجود در پارک، گونه پازن را از برخی زیستگاه های مناسب جدا کرده و محل های حضور جمعیت های این گونه را در برخی مناطق محدود نموده است. به منظور مدل سازی زیستگاه این گونه، از روش تجزیه و تحلیل عاملی آشیان بوم شناختی (ENFA) در محیط نرم افزارBiomapper استفاده شده است. در این مطالعه از نقاط حضور گونه به عنوان متغیر وابسته و از ۹ متغیرمحیطی به عنوان متغیرمستقل استفاده شد. این لایه ها تهیه و وارد آنالیز گردیدند. نقشه مطلوبیت زیستگاه تهیه شده در این مطالعه برای گونه پازن بیانگر این مطلب است که زیستگاه مطلوب پازن در پارک ملی خجیر در ارتفاعات بیش از ارتفاع میانگین زیستگاه (۱۴۹۵متر از سطح دریا) و در شیب های بالاتر از شیب میانگین زیستگاه (۴۲درصد) می باشد. براساس مقادیر تخصص گرایی، مهم ترین عوامل موثر در آشیان بوم شناختی گونه مورد مطالعه، ارتفاع از سطح دریا، فاصله از جاده ها و پاسگاه محیط زیست بوده و روستاهای داخل پارک در این خصوص تاثیر منفی دارند. هم چنین مشخص شده جاده های آسفالت و خاکی تاثیری در پراکنش این گونه در پارک ملی خجیر ندارند.

Keywords:

پارک ملی خجیر , پازن , متغیرهای مستقل محیطی , روش تجزیه و تحلیل آشیان بوم شناختی