ارائه ی مدلی برای بهبود نظام انتصاب و ارتقای مدیران آموزش و پرورش

در این تحقیق با توجه به تاثیر مدیران آموزشی بر بهره وری آموزش و پرورش، به موضوع انتصاب مدیران، با عنوان «ارائه مدلی برای بهبود نظام انتصاب و ارتقای مدیران صفی و ستادی آموزش و پرورش» پرداخته شد. این تحقیق از نظر هدف، کاربردی؛ از نظر نوع داده ها، کمی؛ و از نظر نحوه اجرا، توصیفی از نوع پیمایشی می باشد. جامعه آماری این تحقیق شامل ۱۰۳۷۷۲ نفر مدیر صفی (مدیران مدارس)، ۷۳۸۰ نفر مدیر ستادی (مدیران، معاونان و کارشناس مسئولان ادارات) و ۹۵۸۱۹۶ نفر معلمان دوره های مختلف تحصیلی بودند که از مدیران صفی و ستادی، ۴۰۰ نفر و از معلمان نیز، ۴۰۰ نفر به صورت خوشه ای چندمرحله ای و تصادفی ساده با توجه به جدول مورگان به عنوان نمونه انتخاب گردیدند. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه ای محقق ساخته استفاده شد که دارای ۹۵ سوال«بسته پاسخ» بود. پایایی پرسشنامه این تحقیق ۸۱/۰ محاسبه شده است. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های T وابسته، ویلکاکسون و U من-ویتنی و تحلیل عاملی اکتشافی استفاده گردید. نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد که بین معیارهای موجود انتصاب و ارتقای مدیران آموزش و پرورش و معیارهای مطلوب از نظر معلمان و مدیران تفاوت بسیار زیادی وجود دارد و بین نظر معلمان و مدیران در خصوص معیارهای موجود انتصاب و ارتقای مدیران اختلاف وجود دارد ولی در خصوص معیارهای مطلوب دیدگاه نسبتا مشابهی دارند. در این تحقیق براساس یافته های تحقیق، مدل انتصاب و ارتقای مدیران آموزش و پرورش ارائه گردیده است.

Keywords:

انتصاب مدیران , شایسته سالاری , ارتقای مدیران آموزش و پرورش , معیارهای انتصاب مدیران , مدیران آموزشی