مدل ساختاری نقش خودگردانی و عملکرد مختل و تصور از خود بر اضطراب اجتماعی با میانجی گری سبک های مقابله ای دانشجویان استان قم

این پژوهش با هدف ارزیابی مدل ساختاری نقش خودگردانی و عملکرد مختل و تصور از خود بر اضطراب اجتماعی با میانجی گری سبک های مقابله ای دانشجویان استان قم، به روش همبستگی اجرا شد. جامعه آماری این پژوهش، شامل کلیه دانشجویان دختر و پسر استان قم بود و نمونه آماری ۳۸۴ نفر به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه طرح واره یانگ، تصور از خود بک، هراس اجتماعی کانور، اجتناب یانگ و ریگ و جبران افراطی یانگ، بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه ۲۶ برای محاسبه شاخص های توصیفی و همبستگی و از نرم افزار Smart-PLS نسخه ۳، برای مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که مدل ساختاری رابطه بین خودگردانی و عملکرد مختل و تصور از خود، بر اضطراب اجتماعی با میانجی گری سبک های مقابله ای، از برازش مطلوبی برخوردار است. نتایج پژوهش حاضر می تواند به عنوان الگویی مناسب برای تدوین و طراحی برنامه های پیشگیری از مشکلات ناشی از اضطراب اجتماعی دانشجویان تاثیرگذار باشد.

Keywords:

خودگردانی , عملکرد مختل , تصور از خود , اضطراب اجتماعی , سبک های مقابله ای