رابطه سازگاری تحصیلی و انگیزش پیشرفت با خودکارآمدی تحصیلی در دانش آموزان مقطع متوسطه دوم ناحیه دو شهرکرمان

این تحقیق با هدف بررسی رابطه سازگاری تحصیلی و انگیزش پیشرفت با خودکارآمدی تحصیلی با توجه به میانجی گری عادتهای مطالعه در دانش آموزان مقطع متوسطه دوم ناحیه دو شهرکرمان انجام شده است. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی بوده. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر و پسر ناحیه۲ شهر کرمان در سال تحصیلی ۹۷- ۱۳۹۶ بوده است. که طبق جدول مورگان ۳۵۰ نفراز روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای (به نسبت جنسیت دانش آموزان) به عنوان نمونه انتخاب شده اند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های خودکارآمدی تحصیلی مک ایلروی و بانتینگ(۲۰۰۲)، سازگاری تحصیلی سینها (۱۹۹۳ ) و انگیزه پیشرفت تحصیلی کاظمی (۱۳۸۶) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزارهای spss۲۳، انجام گرفته و از آماره های توصیفی شامل میانگین و انحراف معیار و آماره استنباطی رگرسیون خطی چندگانه استفاده شد. بر اساس نتایج تحقیق سازگاری تحصیلی و انگیزش پیشرفت بصورت همزمان پیش بینی کننده خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان هستند بطوری که این دو متغیر بصورت همزمان ۱۰۷/۰ واریانس خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان را تبیین می کنند ۰۵/۰