مطالعه نقش میانجی مولفه های توانمندسازی روان شناختی در تبیین ارتباط سازوکارهای یادگیری سازمانی و رضایت شغلی کارکنان دانشگاه کردستان

هدف تحلیل روابط بین مولفه­های یادگیری سازمانی و توانمندسازی روان شناختی با رضایت شغلی کارکنان است. این پژوهش کاربردی و از نوع توصیفی و همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان دانشگاه کردستان به تعداد ۱۹۸ نفر، که نمونه­ای به حجم ۱۱۶ نفر از کارکنان به شیوه نمونه­گیری طبقه­ای نسبی انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده­ها پرسش نامه یادگیری سازمانی نیفه (۲۰۰۱)، توانمندسازی روان­شناختی وتن و کمرون (۱۹۹۸) و رضایت شغلی مینه­سوتا (۱۹۶۷) بود. نتایج تجزیه و تحلیل داده­ها با استفاده از تحلیل مسیر نشان داد که تمام مولفه­های یادگیری سازمانی به استثنای توسعه شایستگی­های کارکنان و چشم­انداز مشترک و نیز تمام مولفه­های توانمندسازی روان شناختی ارتباط معنی داری با رضایت شغلی داشتند. هم چنین سه مولفه احساس خودمختاری، احساس تاثیر و احساس اعتماد نقش میانجی را در ارتباط بین سازوکارهای یادگیری سازمانی و رضایت شغلی ایفا می کردند.

Keywords:

یادگیری سازمانی , توانمندسازی روان شناختی , رضایت شغلی