نقش نگرش تفکر انتقادی و شیوههای شناختی و کاوشگری در پیشبینی پیشرفت تحصیلی

هدف اصلی این پژوهش تعیین سهم نگرش تفکر انتقادی و شیوههای شناختی یادگیری در پیشبینی تغییرات پیشرفت تحصیلی دانشجویان بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان (۵۷۳۹ دانشجو: ۲۰۶۳ پسر و ۳۶۷۶ دختر) در سال تحصیلی ۹۰-۱۳۸۹ بود. ۱۶۵ نفر به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای متناسب با حجم و به تفکیک جنسیت و رشته به عنوان نمونه انتخاب شدند که علاوه بر گزارش معدل خود به پرسش نامههای آمادگی نگرش تفکر انتقادی کالیفرنیا و سبکهای یادگیری کلب همراه با روش کاوشگری استقرایی، به منظور سنجش شیوه های شناختی یادگیری پاسخ گفتند. نگرش تفکر انتقادی (۱۲۳/۰ = ضریب بتا) و مشاهده تاملی (۱۴۶/۰- = ضریب بتا) ۵ درصد از تغییرات پیشرفت تحصیلی را تبیین میکرد. بین آزمایشگری فعال و پیشرفت تحصیلی در رشته علوم نیز همبستگی مثبت وجود داشت (۰۵/۰ > P). بین پیشرفت تحصیلی و نگرش تفکر انتقادی در سبکهای یادگیری تفاوت وجود داشت (۰۵/۰ > P). سبک همگرا با بیش ترین پیشرفت تحصیلی در رشته علوم و بالاترین نگرش تفکر انتقادی همراه بود. بین نگرش تفکر انتقادی و مشاهده تاملی رابطه منفی وجود داشت (۰۱/۰ > P)، این رابطه با مفهومسازی انتزاعی مثبت بود (۰۱/۰ > P).

Keywords:

نگرش تفکر انتقادی , سبکهای یادگیری , شیوههای شناختی و کاوشگری یادگیری , پیشرفت تحصیلی