ضرورت کنترل و نظارت بر سازه های بلند مرتبه از منظر مدیریت بحران زلزله

امروزه ساخت ساختمان های بلند مرتبه در شهرها، مسائل و مشکلاتی را به دنبال داشته است که اغلب این مشکلات ناشی از عدم طراحی و یا اجرای مناسب این ساختمان ها می باشد. از سوی دیگر با توجه به رشد سریع جمعیت شهرها و محدودیت زمین به منظور ساخت مسکن و ساختمان ها با عملکردهای مورد نیاز جوامع امروزی، ساخت این ساختمان ها بیش از پیش ضرورت یافته است. بدین ترتیب با توجه به ضرورت استفاده از ساختمان های بلند مرتبه، می بایست با ارائه ی راهکارهایی در جهت استفاده ی بهینه از این ساختمان ها، مشکلات و مسائل ناشی از ساخت آن را به حداقل رساند. هدف مقاله حاضر ضرورت کنترل و نظارت بر سازه های بلند مرتبه از منظر مدیریت بحران زلزله با روش توصیفی می باشد. در ایران به ساختمان های با ارتفاع ۲۷ متر و بیشتر یا ساختمانی که تعداد طبقات آن با احتساب همکف، ۸ طبقه و بیشتر باشد یا ارتفاع بالاترین کف طبقه قابل بهره برداری آن بیش از ۲۳ متر از تراز متوسط زمین باشد، ساختمان بلند گفته می شود. اولین ساختمان بلند بتنی در سال ۱۹۰۲ با ارتفاع ۶۳ متر در اوهایو ساخته شد. اولین ساختمان بتنی بلند مرتبه ایران نیز در بین سال های ۱۳۲۸ تا ۱۳۳۰ خورشیدی توسط هوشنگ خانشقاقی طراحی و ساخته شد. این ساختمان بتن آرمه دارای ۱۰ طبقه بوده و در خیابان شاه سابق احداث گردید. در نتیجه می توان گفت بررسی شرایط زمانی و مکانی احداث ساختمان های بلند مرتبه و به خصوص بررسی مسائل اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی، بررسی چگونگی سازماندهی عناصر مختلف که در نهایت تناسبات و فرم ساختمان را ایجاد می کند، توجه به کاربری و عملکرد ساختمان های بلند مرتبه در ترازهای ارتفاعی مختلف و در نهایت بررسی ارتفاع ساختمان و توجه به ایجاد مطلوبیت در مقیاس انسانی از معیارهای موثر در طرح ساختمان های بلند مرتبه می باشند که می بایست در طراحی ها دخالت داده شوند.

Keywords:

سازه های بلند مرتبه فولادی , بتنی , سازه های بتنی , مدیریت بحران زلزله