بررسی و تعیین ظرفیت تحمل گردشگری در منطقه حفاظت شده ورجین از منظر جاذبه های حیات وحش، منابع آب و کوهنوردی

توسعه گردشگری در مناطق طبیعی اثرات سوء به دنبال دارد و به جهت جلوگیری از صدمات زیست محیطی، روش ظرفیت برد پیشنهاد می شود. ورجین در نزدیکی تهران با برخورداری از طبیعت کم نظیر از مهمترین جاذدبه های گردشگری است و عنوان منطقه تحت حفاظت سازمان محیط زیست را دارا می باشد. روش تحقیق در این مقاله پیمایشی و از نوع توصیفی، تحلیلی می باشد. داده های مورد نظر از طریق پرسشنامه و نیز آمار آب و هوایی ایستگاه هواشناسی لواسانات جمع آوری شده است. تعیین ظرفیت برد در چارچوب مناطق حفاظت شده، در سه سطح فیزیکی (PCC)، واقعی (RCC) و موثر (ECC) با استفاده از مدل TCC بیان شده و سپس با استاندارد جهانی مقایسه گردیده است. در این پژوهش جاذبه هایی نظیر تماشای حبات وحش، لذت بردن از منابع آب و کوهنوردی انتخاب شدند و ظرفیت برد کاربری های مورد نظر تعیین گردیدند. نتایج پژوهش نشان از این دارد که ظرفیت برد موثر کاربری تماشای حیات وحش در کلوگان ۵۴.۵ نفر (معادل ۰.۸۲ نفر/ هکتار/ روز) و در توک مزرعه ۱۰۳ نفر معادل ۰.۶۱ نفر/ هکتار/ روز)، استفاده از منابع آب در کند علیا ۳۱ نفر (معادل ۰.۷ نفر/ هکتار/ روز) و در بوجان ۳۲ نفر (معادل ۱.۳۴ نفر/ هکتار/ روز) و کوهنوردی تا قله ورجین ۳۷.۸ نفر (معادل ۰.۵۵ نفر/ هکتار/ روز) و تا قله مهرچال ۷۱.۷۲ نفر (معادل ۰.۵۵ نفر/ هکتار/ روز) برآورد شده است.

Keywords:

توسعه , ظرفیت برد , گردشگری , منطقه ورجین