روابط ساختاری بین فشارهای عینی، تنیدگی تحصیلی، سبکهای مقابله، پاسخ به تنش گرها و رضایت تحصیلی

مطالعه حاضر با هدف آزمون روابط فشارهای تحصیلی عینی، تنشگرهای تحصیلی، سبکهای مقابله، واکنشها به تنشگرها و رضامندی تحصیلی انجام شد. روش: روش مطالعه حاضر همبستگی و جامعه آماری ۵۰۰۰ دانشجوی کارشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمانشاه بود که از میان آنها ۳۰۰ دانشجوی ( ۱۵۰ پسر و ۱۵۰ دختر) با روش نمونه گیری چندمرحله ای انتخاب شدند و به ( متغیرهای عینی تنیدگی (کاریو و هیمان، ۲۰۰۵ ) فهرست تنیدگی دوران دانشجویی (گادزلا، ۱۹۹۱فهرست مقابله با موقعیتهای تنیدگیزا (کوهن، جانگ و استین، ۲۰۰۶ ) و مقیاس چندبعدی رضایت از زندگی (هبنر، ۱۹۹۴ ) پاسخ دادند. یافته ها: نتایج حاکی از رابطه مثبت فشارهای عینی با تنشگرهای تحصیلی و رابطه تنشگرهای تحصیلی با هیجان مداری و واکنشها به تنشگرها و رابطه منفی بین تنشگرهای تحصیلی با مسئله مداری و رضامندی بود. رابطه مسئله مداری با رضامندی مثبت و رابطه هیجان مداری و واکنشها به تنشگرها با رضامندی منفی بود. مسئله مداری و هیجان مداری میانجی رابطه تنیدگی عینی و ذهنی با واکنشها به تنشگرها و رضامندی به طورنسبی بودند. متغیرهای چندگانه در الگوی واسطه ای مسئله مداری ۳۱ درصد و در الگوی واسطه ای هیجان مداری ۲۷ درصد از واریانس رضامندی را تبیین کردند. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر آموزش راهبردهای انطباقی مقابله با تجارب تنیدگی زا از اهمیت و ضرورت ویژه ای برخوردار است.

Keywords:

فشارهای عینی , تنیدگی تحصیلی , سبکهای مقابله , رضامندی تحصیلی