تصمیم گیری پرخطر در موقعیت های اجتماعی: طراحی آزمون ضمنی و معرفی ویژگیهای روان سنجی آن

هدف مطالعه حاضر طراحی ابزاری برای سنجش تصمیم گیری پر خطر در موقعیت های اجتماعی بود. روش: در مطالعه مقطعی حاضر ۱۹۵ نفر از دانشجویان دانشگاه شهید بهشتی به روش نمونه گیری دردسترس شرکت کردند. از آزمون تصمیم گیری پرخطر در موقعیت های اجتماعی طراحی شده در مطالعه حاضر، آزمون خطرپذیری بادکنکی (لجوئز، رید، کهلر، ریچاردز، رامسی، استوارت، استرانگ و براون، ۲۰۰۲ ) و تکلیف اتمام حجت (استروب و مورنیقن، ۱۹۹۵ ) جهت ارزیابی استفاده شد. برای بررسی ساختار عاملی پرسشنامه از روش تحلیل عاملی اکتشافی، برای بررسی تکرارپذیری از آزمون آلفای کرونباخ و برای بررسی روایی همزمان از آزمون همبستگی اسپیرمن استفاده شد. یافته ها: نتایج تحلیل عاملی اکتشافی نشان داد که موقعیت های اجتماعی پر خطر مطرح شده در چهار عامل مجزای خطرپذیری سلامت، نوجویی/ تنوع طلبی، ابهام پذیری و خطرپذیری اقتصادی قرار دارند. همبستگی بین نمره تکالیف طراحی شده و آزمون خطرپذیری بادکنکی نشانگر ارتباط آزمون طراحی شده با خطرپذیری و تکلیف اتمام حجت نشانگر اجتماعی بودن موقعیتهای آزمون بود. نتیجه گیری: افراد بسته به موضوع مورد تصمیم گیری، خطرپذیری متفاوتی دارند. آزمون تصمیم گیری پرخطر در موقعیتهای اجتماعی میتواند آزمونی مناسب برای سنجش خطرپذیری در موقعیت های اجتماعی باشد.

Keywords:

تصمیم گیری , خطرپذیری , موقعیتهای اجتماعی , ویژگیهای روانسنجی