رابطه سبک های یادگیری و خودکارآمدی دانشجویان گروههای تحصیلی

هدف پژوهش تعیین رابطه بین سبک های یادگیری و خودکارامدی دانشجویان گروه های تحصیلی علوم انسانی، فنی-مهندسی و علوم پایه بود. روش: روش پژوهش علی-مقایسه ای و همبستگی و جامعه آماری شامل ۰۷۶۷ دانشجوی مقطع کارشناسی دانشگاه شهید بهشتی در سال تحصیلی ۸۹- ۸۸ بود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبی از میان آن ها ۳۶۴ نفر انتخاب شد. ابزار اندازه گیری، پرسشنامه سبک های یادگیری کلب (۱۹۹۹) و خودکارآمدی عمومی شرر (۱۹۸۲) بود. یافته ها: یافته ها نشان داد دانشجویان علوم انسانی سبک یادگیری انطباق یابنده، دانشجویان فنی- مهندسی سبک همگرا و دانشجویان علوم پایه سبک جذب کننده داشتند. رابطه خودکارامدی و گروه تحصیلی و جنس معنادار بود. خودکارامدی دانشجویان فنی-مهندسی نسبت به گروههای علوم انسانی و علوم پایه و دانشجویان دختر نسبت به دانشجویان پسر بالاتر بود. تفاوتی در سبک یادگیری دانشجویان دختر و پسر مشاهده نشد. نتیجه گیری: برای ایجاد یا افزایش خودکارامدی دانشجویان لازم است آنها از سبک های یادگیری هر رشته تحصیلی و مشاغل مرتبط با آن آگاهی یابند تا بتوانند از نظر تحصیلی و شغلی موفق باشند. همچنین باید تدابیری اتخاذ کرد تا سبکها و روشهای تدریس استادان در دانشگاه متناسب با سبک یادگیری خاص هر رشته تحصیلی باشد تا آموزش مطلوب تحقق یابد و دانشجویان بتوانند مبانی رشته تخصصی خود را یاد بگیرند و از دانش خود به طور کاربردی استفاده کنند تا خود را افرادی کارآمد بدانند.

Keywords:

خودکارامدی , دانشجویان , سبک یادگیری