رابطه سعادت و سیاست از دیدگاه فارابی

سعادت مسئله ای فلسفی است که به دلیل بیان برترین منزلت و غایت کمال تعقل آدمی پیوسته توجه فیلسوفان را به خود جلب کرده است. پرسش اصلی مقاله حاضر، تبیین دیدگاه فارابی درباره سعادت و تاثیر سیاست بر آن است. سیاست فعل و تدبیر رئیس مدینه فاضله است و این تعریف بر اساس تعالیم دین که در نهایت تمام افراد مدینه را به سعادت می رساند، شکل گرفته است. از منظر فارابی عواملی چون تعقل، قوه ناطقه و عقل فعال، بنیان فلسفی سیاست را پی می نهد و لذا به سعادت منتهی می شود. مدینه فاضله نیز طبق دیدگاه وی با تکیه بر رئیس آن شکل می گیرد. او به مدد دانایی، ارتباط با عقل فعال و شناخت حقیقی، وظیفه رساندن مردم را به سعادت عهده دار است. فارابی از علمی مدنی یاد می کند که به بررسی افعال و اخلاق می پردازد تا این نکته را تبیین کند که گسترش هنجاری اخلاقی در میان مردم با حکومتی امکان پذیر است که تنها با نیروی خدمت و فضیلت دست به چنین کاری می زند. حاصل این خدمت سیاست است و هدف علم سیاست، سعادت عملی آدمی است. پس سیاست سعادت انسان را رقم می زند.

Keywords:

سعادت , سیاست , فارابی , قوه ناطقه , عقل فعال , مدینه فاضله