اثر استرس ابتلا به کرونا بر فرسودگی شغلی پرستاران با نقش تعدیل گر سرمایه روان شناختی

زمینه و هدف: شغل پرستاری اساسا دارای ماهیتی استرس زا می باشد. در این بین، شیوع ویروس همه گیر کرونا و انتشار سریع آن در سطح کشور باعث هجوم بیش از حد نرمال بیماران ناشی از این ویروس به بیمارستان ها و افزایش استرس کاری پرستاران شده است. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر استرس ابتلا به کرونا بر فرسودگی شغلی پرستاران با نقش تعدیل گر سرمایه روان شناختی در بیمارستان شهدای عشایر خرم آباد بود. روش کار: پژوهش حاضر از لحاظ هدف، کاربردی و از حیث جمع آوری داده ها از نوع تحقیقات توصیفی از شاخه مطالعات میدانی به شمار می آید که روش انجام آن به صورت پیمایشی بود. جامعه آماری پژوهش تعداد ۲۳۰ نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان شهدای عشایر خرم آباد بود که بر اساس جدول کرجسی و مورگان حجم نمونه ای به تعداد ۱۴۰ نفر به روش تصادفی طبقه ای از میان آن ها انتخاب گردید. برای سنجش متغیرهای پژوهش از پرسشنامه ای که شامل سه بخش استرس ابتلا به کرونا، فرسودگی شغلی و سرمایه روان شناختی بود، استفاده شده است. پایایی پرسشنامه ، با استفاده از روش آلفای کرونباخ و روایی آن با استفاده از روایی همگرا به تایید رسید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از مدل سازی معادلات ساختاری و نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ و PLS استفاده شده است. یافته ها: نتایج نشان دهنده این است که در سطح اطمینان ۹۵ درصد استرس ابتلا به کرونا اثر مثبت و معنی داری بر فرسودگی شغلی پرستاران دارد (۰/۶۸۱ =β ,P value<۰/۰۵) و سرمایه روان شناختی در رابطه استرس ابتلا به کرونا و فرسودگی شغلی پرستاران نقش تعدیل گر دارد (۰/۱۶۷- =β ,P value<۰/۰۵). نتیجه گیری: با توجه به یافته ها می توان گفت که استرس ابتلا به کرونا نقش بارزی در افزایش فرسودگی شغلی پرستاران دارد و در این میان پرستاران با سرمایه روان شناختی قوی تر دچار فرسودگی شغلی کمتری نسبت به پرستاران با سرمایه روان شناختی ضعیف تر می شوند، لذا نیاز است تا با تقویت سرمایه روان شناختی در پرستاران، که یک مولفه آموزش پذیر می باشد و همچنین مجهز کردن پرستاران به بهترین تجهیزات، استرس ابتلا به کرونا را در آن ها کاهش داد.

Keywords:

COVID ۱۹ , Nurses , Job Burnout , Psychological Capital , کووید-۱۹ , پرستاران , فرسودگی شغلی , سرمایه روان شناختی