پایش آزمایشگاهی مقاومت الکتریکی بتن

روشهای رایج کنترل گیرش، سخت شدگی، روند کسب استحکام و مقاومت بتن، آزمایشهای تعیین زمان گیرش ملات ( ISIRI (۳۹۲ و بتن (ISIRI ۶۰۴۶) و تعیین مقاومت فشاری بتن (ISIRI ۳۲۰۶) میباشد. به نظر میرسد این روشهای فیزیکی و مکانیکی (که چارچوب عملی معین و قرادادی دارند)، بطور کامل رفتار بتن و روند تغییرات حالات فازها طی فرآیند هیدراته شدن را نمایش نمیدهد؛ لیکن با روش کنترل مقاومت الکتریکی بتن، امکان این رصد میسر میباشد. از این رو در این مطالعه به این موضوع بطور بومی پرداخته شد و یک عملیات آزمایشگاهی گسترده طراحی گردید. در مرحله اول ۱۱ نمونه سیمان تهیه شدند که مقادیر فازهای آنها تنوع داشتند، اما به واسطه سیمانسازی آزمایشگاهی، نرمی و دانه بندی آنها شرایط تقریبا یکسانی داشت . آنالیز فیزیکی و شیمیائی نمونه های سیمان صورت گرفت. در مرحله بعد ۲۲ مخلوط بتنی با ۱۱ نمونه سیمان تهیه گردید، بطوریکه ۱۱ مخلوط با عنوان شاهد (فاقد افزودنی) و ۱۱ مخلوط با مقدار ثابت افزودنی فوق روان کننده (بر پایه پلی کربوکسیلات ) بودند. بر روی مخلوط های بتنی آزمایشهای تعیین مقاومت فشاری بتن سخت شده ۷، ۲۸ و ۹۰ روزه انجام شد. همچنین آزمایش تعیین مقاومت الکتریکی انجام شد که از زمان تماس سیمان با آب تا ۳۱ روز بعد بطور مرتب قرائتها صورت گرفت. نتایج حاصله، نشان داد که حداقل سه پیک ۸ ، ۱۶ و ۲۳ روز در منحنی مقاومت الکتریکی طی مرور زمان آزمایش دیده میشود. تقریبا در همه نمونه ها مقاومت الکتریکی تا حدود ۳ ساعت کاهش یافته است که زمان گیرش بتن را نشان میدهد. بر اساس نتایج این مطالعه، روابطی ارائه شد.

Keywords:

مقاومت الکتریکی , سیمان , افزودنی.