نشانه های زندگی در آئین ها و آداب سوگواری (مطالعه موردی: ایل بختیاری)

مردم هر جامعه بنا بر فرهنگ و نحوه تفکر خود، نگاه متفاوتی به موضوع مرگ دارند. آئین های سوگواری یکی ازمواردی است که تا حدی این جهان بینی را آشکار می کند. رسوم مربوط به سوگواری در ایران تا قبل از ورود مدرنیته،سرشار از مفاهیم و معانی خاص بوده اند که به مرور، همگی کمرنگ شده و یا از بین رفته اند. ایلات و عشایر ایران ازدسته افرادی هستند که به دلیل نزدیکی بسیار با سنت ها، آداب سوگواری را نیز به شکل اصیل آن حفظ کرده اند. در اینمقاله تلاش شده تا با هدف تحلیل تفکر مردمان ایل بختیاری نسبت به مرگ و رویکرد زندگی انگارانه آنان، آئین ها ورسوم سوگواری بررسی شوند. روش تحقیق، توصیفی تحلیلی و بر اساس منابع کتابخانه ای است. بختیاری ها به دلیلسنت کوچ روی، برای درگذشتگان خود آئین های باشکوهی مانند کتل بندان، مافگه و مراسم چمر را برگزار می کنند وآداب خاصی مثل لت بستن، بهون کنون و کلوی کنون را انجام می دهند. حضور برجسته زن، اسلحه، موسیقی، اسب،آینه و رنگ در کنار طبیعت در مراسم مربوط به سوگ بسیار جلب توجه می کند که هریک نماد مفهومی خاص ومنحصربه فرد است. یافته ها نشان می دهد علاوه بر تمامی نشانه ها، مفهومی که بیش از همه در تمامی آداب و آئین هایسوگواری برجسته است، شور زندگی و امید دوباره به ادامه حیات است.

Keywords:

مرگ , بختیاری , سوگواری , آداب و رسوم