بررسی اثر عصاره الکلی پوسته درونی میوه بلوط(جفت) بر سطح پلاسمایی گلوکز خون پس از غذا در موش های صحرایی نر سالم و دیابتی

مقدمه: دیابت ترکیبی از اختلالات متابولیکی کربوهیدرات ها است که در آن ها گلوکز کمتر مصرف می­ شود و ایجاد هیپرگلیسمی می کند. هیپرگلیسمی پس از غذا عامل اصلی عوارض دیابت نوع ۲ می باشد. بلوط کوئرکوس اینفکتوریا از گیاهان خانواده فاگاسه است که دارای اثرات درمانی قابض، ضد دیابت، ضد قارچی، ضد میکروب، بی حس کننده موضعی و ضد التهاب می باشد. در مطالعه حاضر برای اولین بار اثر عصاره اتانولی پوسته درونی میوه بلوط بر گلوکز خون پس از غذا در موش های نر سالم و دیابتی مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها: ۸۸ سر موش نر نژاد ویستار در محدوده وزنی ۳۰۰-۲۵۰ گرم به صورت تصادفی به ۵ گروه سالم و ۶ گروه دیابتی شده با استرپتوزوتوسین، تقسیم شدند. دوزهای mg/kg۵۰۰ و mg/kg۱۰۰۰ عصاره و دوز mg/kg۵ آکاربوز به صورت گاواژ و دوزmg/kg ۲۵۰ عصاره به صورت گاواژ و تزریق صفاقی، همراه با تجویز داخل معدی مالتوزgr/kg ۲ مورد بررسی قرار گرفتند. قندخون در زمان های صفر(قبل از تجویز)، ۳۰، ۶۰ و ۱۲۰ دقیقه پس از تجویز با استفاده از گلوکومتر تعیین شد. یافته های پژوهش: در موش های سالم و دیابتی، دوزهای مختلف عصاره نسبت به گروه کنترل باعث کاهش معنی داری در گلوکز بعد از تغذیه شدند. در موش های سالم، دوز mg/kg۲۵۰ نسبت به آکاربوزmg/kg ۵، موثرتر عمل نمود. در موش های دیابتی تجویز عصاره به صورت داخل صفاق و گاواژ به یک اندازه در کاهش قندخون بعد از تغذیه موثر بود. بحث و  نتیجه گیری: عصاره به صورت داخل صفاق و گاواژ به یک اندازه باعث کاهش قندخون بعد از تغذیه می شد که نشان می دهد احتمالا اثر عصاره از طریق افزایش حساسیت سلول ها به انسولین صورت گرفته است.

Keywords:

Diabetes , Acorn inner bark , Streptozotocin , دیابت , پوسته درونی میوه بلوط , استرپتوزوتوسین