تهیه فرآورده آهسته رهش خوراکی متیل فنیدات موثر در درمان ADHD با استفاده از تکنیک پلت سازی

Publish Year: 1392
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 260

This Paper With 13 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_SHIMU-21-2_009

تاریخ نمایه سازی: 7 آذر 1400

Abstract:

مقدمه: متیل فنیدات دارویی از دسته محرک های مغزی است که در درمان بیش فعالی همراه با نقص در توجه (ADHD)، نارکولپسی و سندروم تاکیکاردی وضعیتی کاربرد دارد. این دارو نیمه عمری ۴-۲ ساعته و حداکثر مدت اثری بین ۵-۳ ساعت داشته و بنا بر این برای ثابت نگه داشتن سطح خونی دارو نیاز به تجویز مکرر آن می باشد. هدف اصلی این مطالعه استفاده از تکنیک پلت سازی برای تهیه پلت متیل فنیدات است که بتواند تنها یک بار در روز تجویز گردد. مواد و روش ها: پلت های ماتریکسی متیل فنیدات حاوی آویسل، لاکتوز و مقادیر متفاوتی از گلیسرول منو استئارات، یودارژیت ها، کربومر، HPMC و NaCMC می باشند که با تکنیک extrusion-spheronization تولید گردید. اندازه ذره ای پلت ها به روش الک تعیین شد. میزان سختی، یکنواختی وزن پلت ها و زمان فروپاشی آن ها ارزیابی شد. آزمایش های یکنواختی محتوی دارو در فرمولاسیون و تست آزاد سازی آن در محیط آب دیونیزه(۵۰۰ میلی لیتر) در دمای C˚۳۷ به مدت ۱۲ ساعت و طبق روش شماره ۲ فارماکوپهUSP (پاروی چرخان) صورت گرفت. یافته های پژوهش: اکثر پلت های تهیه شده(۱۱ فرمولاسیون) از نظر خصوصیات فیزیکوشیمیایی مانند توزیع اندازه ذره ای، کروی بودن، جریان پذیری، سختی و فرسایش پذیری قابل قبول بودند. پلت های متیل فنیدات حاوی ۶۰ درصد آویسل، ۵ درصد(هر یک از) یودراژیت هایRLPO و RSPO، ۱۵درصد GMS و ۱۵ درصدHPMC K۱۵M توانایی بهتری در کنترل آزاد سازی دارو نسبت به بقیه فرمولاسیون ها داشتند به طوری که در زمان های ۶۰، ۲۱۰ و ۴۲۰ دقیقه توانستند به ترتیب ۵۰، ۶۰ و ۷۰ درصد از دارو را آزاد کنند. سختی و اندازه ذره ایی پلت ها در آزادسازی دارو تاثیری نداشت. بحث و نتیجه گیری: روش پلت سازی می تواند برای تهیه پلت های متیل فنیدات با الگوی آزادسازی دوگانه مورد استفاده قرار گیرد؛ بدین صورت ابتدا یک آزاد سازی سریع و در ادامه، آزادسازی تدریجی از دارو فراهم می شود که باعث ایجاد دوز بارگیری و دوزنگهدارنده خواهد شد. این مساله سبب کاهش تعداد دفعات مصرف دارو و همکاری بیشتر بیمار در مصرف دارو می گردد.

Authors

ناصر توکلی

Isfahan University of Medical Sciences

مجید طباخیان

Isfahan University of Medical Sciences

محمد سروش

Isfahan University of Medical Sciences