بررسی میزانهای بقاء و عوامل پیش آگهی دهنده آن در مبتلایان به سرطان کولورکتال

چکیده مقدمه: سرطان کولورکتال در ایران به عنوان چهارمین سرطان شایع در هر دو جنس به شمار می رود. مطالعه ی حاضر با هدف تعیین میزانهای بقاء و عوامل موثر بر پیش آگهی در این بیماران صورت پذیرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه کلیه بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال ثبت شده در مرکز ثبت سرطان مرکز تحقیقات گوارش و کبد دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. وضعیت حیاتی تمامی بیماران پیگیری و مشخص گردید. تابع احتمال بقاء بر اساس روش کاپلان- میر محاسبه و با استفاده از آزمون Log-rank مقایسه گردید. جهت تعیین مهمترین عوامل موثر بر پیش آگهی بیماران از مدل کاکس استفاده شد. یافته های پژوهش: از مجموع ۱۱۳۸ بیمار ، اطلاعات بقاء در مورد ۱۱۲۷ بیمار شامل ۶۹۰ مرد (۲/۶۱ درصد) و ۴۳۷ زن (۸/۳۸درصد) بدست آمد. میانگین بقاء در بیماران ۱/۱۰۵ (حدود اطمینان ۹۵درصد: ۱/۹۵-۱/۱۱۵ ) ماه بدست آمد. روش کاپلان میر نشان داد میزان های بقاء ۱ ، ۳ ، ۵ ، ۷ ، ۱۰ و ۱۵ ساله بیماران به ترتیب ۱/۹۱، ۱/۷۳، ۰/۶۱ ، ۴/۵۹ ، ۹/۴۷ و ۹/۲۵ درصد بوده است. در تحلیل چند متغیره با استفاده از مدل کاکس ، اندازه ی تومور، متاستاز ، شاخص توده بدنی ، وضعیت تاهل وgrade تومور به عنوان متغیرهای مستقل مرتبط با بقاء بیماران شناخته شدند(۰۵/۰>P). بحث و نتیجه گیری: متغیر های فوق به عنوان مهمترین عوامل پیش آگهی دهنده بقاء در سرطان کولورکتال به حساب می آیند و با تشخیص زودرس سرطان با برنامه های بیماریابی موثر و مفید می توان بر طول عمر بیماران افزود.

Keywords:

colorectal cancer , prognosis , Kaplan-Meier , Cox proportional hazard model , سرطان کولورکتال , پیش آگهی , بقاء , مدل کاکس