آسیب های روانی- اجتماعی ناشی از شیوع ویروس کووید :۱۹ مداخلات و راهبردهای مقابله

Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 301

This Paper With 13 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

ICCUMA01_070

تاریخ نمایه سازی: 10 آذر 1400

Abstract:

یک بیماری ویروسی ناشناخته به نام کووید ۱۹ در شهر ووهان چین از دسامبر ۲۰۱۹ پدیدار شد . گسترش آن در سراسر جهان، به عنوان تهدیدی برای سلامتی میلیونها نفر تلقی می شود. استرس ناشی از این بیماری و اثرات مخرب روانی- اجتماعی آن سلامت، بهزیستی روانی و سازگاری همه گروه های سنی را تحت الشعاع قرار داده است. بنابراین، هدف مطالعه حاضر بررسی مروری ابعاد روان شناختی بیماری کرونا و آسیب های روانی-اجتماعی ناشی از آن و همچنین راهبردهای مقابله با این آسیب ها میباشد. نتایج پژوهشهای چاپ شده در پایگاه های اطلاعاتی Google Scholar، Science direct، PupMed در خلال سالهای ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۱ و همچنین پایگاه های داده داخلی یعنی پایگاه جهاد دانشگاهی، مگیران، ایرانمدکس، مورد بررسی قرار گرفتند.ارزیابی مقالات مورد بررسی نشان داد افزایش اضطراب و افسردگی، مشکلات خواب، احساس تنهایی و استرس پس از آسیب ازپیامدهای روان شناختی شیوع این بیماری بشمار میرود. عوامل دخیل در بروز این اختلالات شامل دوری از خانواده، تنهایی،دریافت اطلاعات نادرست از رسانه های اجتماعی، ناامنی مالی، و از دست دادن عزیزان میباشد. عواملی همچون میزان بالای بیکاری جوانان، سطح پایین درآمد خانوار و از سویی تاثیر مستقیم این بیماری بر اقتصاد مردم به دلیل اجرای طرح فاصله گذاری اجتماعی، میتواند در افت اقتصادی و درآمد مردم تاثیر فراوانی داشته باشد و زمینه جرایمی همچون سرقت، مشکلات حقوقی ومالی و ... را فراهم نماید. این بحران بر حوزههایی چون خانواده و آموزش، کسب کار و برخی گروههای اجتماعی، بیشترین پیامدها را داشته است. در راستای کاهش و بهبود ابعاد روانی - اجتماعی منفی ناشی از این بیماری، سطوح مداخلات روان شناختی موثر و آموزش مهارتهای حل مسئله اجتماعی، تاب آوری، مهارتهای ارتباطی، خودمراقبتی و ضرورت اتخاذ رویکرد انسجام اجتماعی به موازات سیاست فاصله گذاری اجتماعی پیشنهاد شده است.

Authors

نرگس حبیبی

دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی دانشگاه محقق اردبیلی

سیف اله آقاجانی

دانشیار روانشناسی، گروه روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی