پرورش پست لارو میگوی وانامی در سیستم بیوفلاک

این مطالعه با هدف بررسی اثرات استفاده از سطوح مختلف بیوفلاک بر عملکرد رشد و بقاء پست لارو میگویوانامی پرورش یافته بدون تعویض آب طراحی گردید. پست لاروها با میانگین وزنی و طولی بترتیب ۰/۸۵±۷/۴۸ میلی گرم و ۰/۴۹±۹/۲۲ میلی متر در ۱۵ تانک ۴۰ لیتری با تراکم ۱۰ پست لارو در لیتر ذخیره سازی شدند. سطوح مختلف بیوفلاک به عنوان منبع غذایی به آب مخازن آزمایشی اضافه شد: تیمار B۱۰۰ (۱۰۰% بیوفلاک)، تیمار B۷۵ (۷۵% بیوفلاک + ۲۵% کنسانتره)، تیمار B۵۰ (۵۰% بیوفلاک + ۵۰% کنسانتره)، تیمار B۲۵ (۲۵% بیوفلاک + ۷۵% کنسانتره) و تیماره B۰ (بدون بیوفلاک (۱۰۰% کنسانتره)). آزمایش به مدت ۲۸ روز بطول انجامید. فاکتورهای فیزیکوشیمیایی آب بین تیمارهای مختلف تفاوت آماری معنی داری نداشت (P>۰/۰۵). در پایان دوره آزمایش، نتایج نشان داد که رشد و بقاء میگو در تیمار B۲۵ (بترتیب ۳۲/۲۰±۳۰۱/۲۳ گرم و ۸۱/۵۶ درصد) نسبت به دیگر تیمارها افزایش داشت (p<۰/۰۵). نتایج این مطالعه نشان داد که سیستم بیوفلاک (B۲۵) می تواند عملکرد رشد و بقاء پست لاروهای میگوی وانامی را بهبود بخشد.%۵۰ بیوفلاک+ ۵۰ % کنسانتره)، تیمار

Keywords:

میگوی وانامی , بیوفلاک , عملکرد رشد , بازماندگی