تاثیر میکوریزا برخصوصیات کیفی میوه توت فرنگی در محیط کشت های مختلف در کشت بدون خاک

مدیریت تلفیقی تغذیه گیاهی و استفاده توام از کودهای شیمیایی و زیستی در تولید محصولات گلخانه ای بخصوص درسیستم کشت هیدروپونیک روش مناسبی در کاهش کودهای شیمیایی و افزایش کیفیت محصولات آبکشت میباشد. بنابراین در این پژوهش اثر نوع محیط کشت و تیمار میکوریزا بر توت فرنگی رقم کاماروزا مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش برپایه طرح کاملا تصادفی به صورت فاکتوریل با دو فاکتور محیط کشت و میکوریزا و با سه تکرار اجرا شد. در این پژوهش محیط کشت در ۷ سطح شامل کوکوپیت (حجمی ۱۰۰ درصد)، پرلایت (حجمی ۱۰۰ درصد)، ورمی کولیت (حجمی ۱۰۰درصد)، زئولیت (حجمی ۱۰۰ درصد)، کوکوپیت + پرلایت (حجمی (۵۰:۵۰، کوکوپیت + ورمی کولیت (حجمی (۵۰:۵۰، کوکوپیت + زئولیت (حجمی (۵۰:۵۰ و میکوریزا در دو سطح شامل تلقیح با میکوریزا و عدم تلقیح با میکوریزا استفاده شدند. نتایج نشان داد که میکوریزا بر میزان سفتی، مواد جامد محلول و ویتامین ث اثر افزایشی داشت. بیشترین میزان سفتی بافت میوه در محیط کشت کوکوپیت + زئولیت، بیشترین میزان ویتامین ث در محیط کشتهای کوکوپیت + ورمی کولیت و کوکوپیت + پرلایت و بیشترین مواد جامد محلول در محیط کشت کوکپیت + پرلایت مشاهده شد.

Keywords:

توت فرنگی , کشت بدون خاک , محیط کشت , میکوریزا