بررسی اثر محلول پاشی پیش از برداشت فنیل آلانین و سلنیوم بر گلدهی و استحکام ساقه آلسترومریا(Alestromeria spp.)

این تحقیق به منظور بررسی اثر محلول پاشی پیش از برداشت اسید آمینه فنیل آلانین و سلنیوم بر گلدهی و استحکام ساقه آلسترومریا(Alestromeria spp.)، به صورت طرح آماری کاملا تصادفی با هفت تیمار، سه تکرار و هر تکرار حاوی سه گلدان، در مجموع ۶۳ گلدان اجرا شد. تیمارها شامل اسید آمینه فنیل آلانین با سه سطح ۲۵، ۵۰ و ۱۰۰ میلی گرم در لیتر و نانوسلنیوم هر کدام با سه سطح ۵/۲، ۵ و ۱۰ میلی گرم در لیتر و گلدان بدون محلول پاشی بعنوان شاهد، بود. محلول پاشی گلدان ها سه مرتبه به فاصله یک هفته در پایه های یکسان انجام شد، به طوری که آخرین محلول پاشی حدود یک هفته پیش از مرحله مناسب برداشت گل ها جهت عرضه به بازار(یعنی باز شدن اندک جوانه های گل و نمایان شدن رنگ) بود. صفات فیزیکوشیمیایی و آنزیمی گیاه مانند وزن تر گل، وزن خشک گل، شاخص ثبات غشاء سلول، شکوفایی، ارتفاع گیاه، آنتوسیانین گلبرگ، کلروفیل کل برگ، پروتئین، فعالیت آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز، پراکسیداز و فنیل آلانین آمونیالیاز و ماندگاری گل روی بوته ارزیابی گردید. نتایج تحقیق نشان داد که تیمار Selenium ۲.۵ppm بیشترین تاثیر را بهبود صفاتی مانند وزن تر گل، وزن خشک گل و شاخص ثبات غشاء سلول داشت. تیمار Phenylalanine ۱۰۰ppm نیز بیشترین اثر را در بهبود شکوفایی، ارتفاع گیاه، میزان پروتئین، فعالیت آنزیم فنیل آلانین آمونیالیاز و ماندگاری گل روی بوته و تیمار Phenylalanine ۵۰ppm بیشترین تاثیر را بهبود آنتوسیانین گلبرگ و کلروفیل کل برگ داشت. بیشترین میزان فعالیت آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز و پراکسیداز نیز در تیمار Selenium ۱۰ppm بدست آمد. همبستگی بین صفات مورد ارزیابی نشان داد که شاخص ثبات غشاء سلول، آنتوسیانین گلبرگ و کلروفیل کل برگ با شکوفایی و ارتفاع گیاه و همچنین میزان پروتئین، فعالیت آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز، پراکسیداز و فنیل آلانین آمونیالیاز با آنتوسیانین گلبرگ و کلروفیل کل برگ، همبستگی مثبت و معنی دار در سطح ۵% و سایر صفات، همبستگی مثبت و معنی دار در سطح ۱%، داشت.

Keywords:

آلسترومریا , پراکسیداز , سلنیوم , سوپراکسید دیسموتاز , فنیل آلانین