بررسی استفاده از قارچ میکوریزا با مقادیر مختلف فسفر بر عملکرد کمی و کیفی سویا (Glycine max L.) در شرایط آب و هوایی منطقه ساری

سویا یکی از دانه های روغنی سرشار از پروتئین است که هم اکنون از منابع اصلی روغن خوراکی در جهان به شمار می رود. به منظور بررسی استفاده قارچ های میکوریز آرباسکولار با مقادیر مختلف فسفر بر عملکرد کمی و کیفی سویا (Glycine max) آزمایش در سال زراعی ۱۳۹۰ در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی ساری در قالب طرح فاکتوریل بر پایه بلوک کامل تصادفی با دو عامل، تلقیح قارچ میکوریزا و مقادیر مختلف کود فسفر در سه تکرار صورت پذیرفت. عامل تلقیح در دو سطح شامل، تلقیح با میکوریزا آربوسکولار و بدون تلقیح و عامل کود فسفر در سه سطح صفر، ۵۰، ۱۰۰ درصد در نظر گرفته شد. بر اساس نتایج تجزیه واریانس تیمار تلقیح قارچ میکوریزا آربوسکولار بر سویا رقم jk، سبب افزایش وزن خشک ریشه، وزن خشک برگ، کلروفیل a، کلروفیل b، درصد سبز اولیه، درصد سبز نهایی، وزن خشک گیاهچه، محتوای کلروفیل برگ، شاخص بنیه گیاهچه، وزن تک بوته، عملکرد دانه، شاخص برداشت، درصد پتاسیم بذر نسبت به شاهد افزایش داد. کاربرد مقادیر کود فسفره نشان داد که عدم مصرف کود فسفره، تعداد غلاف در دانه، تعداد دانه در بوته، وزن تک بوته، عملکرد بیولوژیک، عملکرد دانه، درصد سبز نهایی، طول ریشه چه، طول ساقه چه، نسبت وزنی ریشه چه به ساقه چه، وزن خشک گیاهچه، شاخص بنیه گیاهچه، ارتفاع گیاه، سطح برگ، کلروفیل a، درصد فسفر، درصد روغن، درصد پروتئین، درصد پتاسیم را نسبت به شاهد کاهش داد. بررسی اثر متقابل کاربرد قارچ میکوریزا و مقادیر کود نشان می دهد که تفاوت معنی داری در صفات، وزن تک بوته، وزن صد دانه، عملکرد بیولوژیک، درصد سبز نهایی، طول ساقه چه، وزن خشک گیاهچه، شاخص بنیه گیاهچه، تعداد شاخه در بوته، ارتفاع گیاه، کلروفیل a مشاهده شد.

Keywords:

سویا , عملکرد کمی و کیفی , فسفر , میکوریزا آربوسکولار