پالایش زیستی مایع سیاه خمیرکاغذسازی سودای باگاس به عنوان اندود سطحی کاغذ با پایه بازیافتی

اخیرا پالایش زیستی به عنوان توسعه دهنده برجسته صنایع فراورده های جنگلی، مورد پیگیری جدی قراردارد. مایع سیاه فرایندهای خمیرکاغذسازی به عنوان پسماندی سرشار از بیوپلیمرهای تولیدی در زیست توده های گیاهی، از پتانسیل بالائی برای تولید بیومواد و بیوانرژی برخوردارست. در این پژوهش، تاثیر اندودسازی سطحی مایع سیاه خمیرکاغذسازی سودای باگاس (۵/۲ گرم خشک) در دو حالت خام و تصفیه شده با غلظت های مختلف (۳۰، ۳۷، ۴۴ و دوباره %۴۴) بر کاغذ پایه بازیافتی و ویژگی های آن بررسی گردید. بطورکلی، فیلترکردن مایع مزبور بواسطه حذف مواد ناخالص و درشت موجب برتری ویژگی ها نسبت به حالت فیلرنشده گردید. افزایش غلظت و میزان اندود اعمالی، افزایش گرماژ (تا ۴۴%) و کاهش جذب آب (به کمتر از %۳۰) را پیوسته به همراه داشت، چراکه انباشت مواد عمدتا غیرآبدوست (لیگنین و مواد معدنی) علاوه بر افزایش جرم و پرکردن منافذ ساختار کاغذ؛ کاهش قابلیت جذب آب بستر لیگنوسلولزی را به همراه دارد. لیکن تیمار بهینه از منظر مقاومت های کشش، ترکیدن و پارگی در پاین ترین غلظت اندود بدست آمد که نفوذ سهل تر لیکور رقیق به درون ساختار کاغذ و نیز مشارکت در پیوندیابی را می توان استدلال نمود. کاربرد کاغذهای بازیافتی در بسته بندی، مقاومت های فشاری و خمشی کاغذ را طلب نموده که افزایش غلظت لیکور اندودساز، مقاومت های سفتی خمشی (تا بیش از ۲۰۰ درصد) و فشاری لهیدگی (تا بیش از ۱۵۰ درصد) را افزایش داد. علاوه بر تقویت پیوندیابی، تشکیل فیلم، افزایش ضخامت کاغذ و نیز سهم به سزای لیگنین در این راستا قابل ذکرست. اعمال دوبار لیکورهای پخت نه تنها بهبود چشمگیری را در غالب ویژگی ها بوجود نیاورد، بلکه منجر به کاهش نیز گردید.

Keywords:

پالایش زیستی , مایع سیاه سودای باگاس , اندودسازی کاغذ