پیش بینی تعهد زناشویی بر اساس تمایزیافتگی در زنان: با نقش واسطه ای هوش هیجانی

هدف پژوهش تعیین الگوی ساختاری پیش بینی تعهد زناشویی بر اساس تمایزیافتگی در زنان با نقش واسطه ای هوش هیجانی بود.  روش پژوهش همبستگی و جامعه آماری کلیه زنان متاهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره تهران در سال ۱۳۹۷ بود. به این صورت که در انتخاب مراکز مشاوره از نمونه گیری تصادفی به قید قرعه استفاده شد. بدین منظور ابتدا شهر تهران به پنج منطقه شمال، جنوب، شرق، غرب و مرکز تقسیم شد؛ سپس از هر منطقه سه مرکز مشاوره به شکل تصادفی و به قید قرعه انتخاب و بر اساس نرم افزار سمپل پاور ۳۰۰ زن انتخاب شدند. سپس پرسشنامه تعهد زناشویی آدامز و جونز (۱۹۹۷)، پرسشنامه تمایزیافتگی اسکورون و فریدلندر (۱۹۹۸) و پرسشنامه هوش هیجانی بار-آن (۲۰۰۲) تکمیل و داده ها با استفاده از معادلات ساختاری اسمارت پلاس تحلیل شد. نتایج در سطح ۹۹ درصد اطمینان نشان داد که الگوی ساختاری می­تواند تعهد زناشویی را بر اساس تمایزیافتگی با میانجی گری هوش هیجانی پیش بینی کند (۱۲۰/۰=­β­­) و از برازش مطلوبی برخوردار است. مسیر مستقیم تمایزیافتگی (۳۹/۰=­β­­) و هوش هیجانی (۲۸/۰=­β­) بر تعهد زناشویی معنادار و مسیر غیرمستقیم نشان داد که تمایزیافتگی با میانجیگری هوش هیجانی بر تعهد زناشویی شدت اثر مطلوبی داشته است. برای انسجام و خلق رابطه زناشویی مطلوب، می­توان با تقویت هوش هیجانی هریک از زوج­ها، تمایزیافتگی را بهبود بخشید.

Keywords:

Marital commitment , differentiation , emotional intelligence , تعهد زناشویی , تمایزیافتگی , هوش هیجانی