بررسی اثربخشی آموزش تاب آوری بر سرمایه روانشناختی زنان معتاد در حال ترک

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش تاب آوری بر سرمایه روانشناختی در زنان معتاد در حال ترک، بود. روش پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه گواه بوده است. انتخاب نمونه از بین زنان دارای معتاد در حال ترک که از خدمات مرکز ترک اعتیاد توحید اصفهان در بازه زمانی بهار و تابستان ۱۳۹۸ بهره برده بودند، صورت گرفت. از بین ۳۲ زن معتاد، تعداد ۲۴ نفر به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش  و گواه جایگزین شدند. ابزار گردآوری داده ها مقیاس سرمایه روانشناختی لوتانز (۲۰۰۷) بود.  داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیری تحلیل شد. نتایج نشان داد که مداخله تاب آوری  باعث بهبود خودکارآمدی، امیدواری، خوش بینی و تاب آوری از مولفه های سرمایه روانشناختی در زنان معتاد در حال ترک گروه آزمایش در مقایسه با گروه گوا شد. بر اساس نتایج پژوهش اثربخشی آموزش تاب آوری بر بهبود سرمایه روانشناختی  در زنان معتاد مورد تائید قرار گرفت؛ بنابراین می توان نتیجه گرفت که آموزش تاب آوری یک روش موثر است که می تواند خودکارآمدی، امیدواری، خوش بینی و تاب آوری را در این زنان بهبود بخشد.

Keywords:

Hope , resilience , self-efficacy , optimism , psychological capital , addiction , امیدواری , تاب آوری , خودکارآمدی , خوش بینی , سرمایه روانشناختی , اعتیاد