تاثیر درمان مبتنی بر کیفیت زندگی به شیوه ی گروهی بر بهزیستی ذهنی و خوداثرمندی زنان مبتلا به ام اس

این پژوهش با هدف اصلی تبیین اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر کیفیت زندگی بر خوداثرمندی و بهزیستی ذهنی بیماران ام. اس انجام پذیرفت. طرح پژوهش حاضر شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان عضو انجمن ام. اس شهرستان شیراز در سال ۱۳۹۶ بود که به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و با استفاده از انتساب تصادفی در دو گروه آزمایش (شامل ۱۵ نفر) و گروه کنترل (شامل ۱۵ نفر) قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های خوداثرمندی اولندیک (۱۹۸۴) و بهزیستی ذهنی کی یز و ماگیارمو (۲۰۰۳) استفاده گردید. پس از اجرای پیش آزمون گروه آزمایش به مدت ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای، تحت تاثیر درمان مبتنی بر کیفیت زندگی به شیوه گروهی قرار گرفت، اما گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای دریافت نکرد. پس از جمع آوری پرسشنامه ها، داده های به دست آمده با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس و به وسیله نرم افزار آماری (SPSS) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان داد که بین دو گروه آزمایش و کنترل پس از اجرای گروه درمانی مبتنی بر کیفیت زندگی تفاوت معناداری وجود دارد و آموزش گروه درمانی مبتنی بر کیفیت زندگی به صورت معناداری باعث افزایش خوداثرمندی و بهزیستی ذهنی بیماران ام. اس شد. در خصوص ابعاد بهزیستی ذهنی نیز نتایج نشان داد گروه درمانی مبتنی بر کیفیت زندگی بر بهزیستی هیجانی، روان شناختی و اجتماعی تاثیر مثبت معناداری داشت.

Keywords:

Group therapy , quality of life , self-efficacy , mental well-being , MS , گروه درمانی , کیفیت زندگی , خوداثرمندی , بهزیستی ذهنی , ام. اس