تحول مفهوم موعودگرایی در اندیشه انقلاب اسلامی وتحقق تمدن نوین اسلامی

موعودگرایی به عنوان پایه های اصیل اندیشه شیعی شناخته میشوند که پایه ی فکری انقلاب اسلامی را شکل می دهد، نظام جمهوری اسلامی که برخاسته از این تفکر است؛ دیدگاه موعود محوری خود را به عنوان تشکیل یک جامعه زمینه ساز مهدوی مورد بازتعریف قرار میدهد. دیدگاه موعود گرایی و تبدیل جامعه منتظر ایستا به یک جامعه منتظر، پویاو مسئول به عنوان پایه ی اصلی نظام جمهوری اسلامی است که در راستای تحقق تمدن نوین اسلامی بازنمایی می شود.انتظار پویا یکی از پایه های اصلی در تفکرات رهبران انقلاب اسلامی است.. از این منظر سیاستهای موعود خواهانه نظام اسلامی ایران در برابر تمام آنچه به عنوان موانع ظهور موعود میخواند ایستادگی میکند و با این دیدگاه به سیاست حمایت از مظلوم میپردازد. ما در این نوشتار سعی داریم که تحولات مفهومی موعودگرایی و نقشی که در شکل گیری اندیشه انقلاب اسلامی و تحقق تمدن نوین اسلامی دارد، بپردازیم. بنابراین سوال اصلی پژوهش حاضر این است که تحول در مفهوم موعود گرایی چگونه می تواند باعث شکل گیری و تداوم در ساختار اندیشهای نظام جمهوری اسلامی برای تحقق تمدن نوین اسلامی شود؟ ما با استفاده از روش اسنادی و کتابخانه ای و با توجه به یافته های پژوهش و اهمیت این مفهوم در اندیشه انقلاب اسلامی به بررسی این فرضیه می پردازیم که تغییر مفهوم موعودگرایی در اندیشه سیاسی توانایی ایجاد تغییر در اندیشه سیاسی انقلاب اسلامی وتحقق تمدن نوین اسلامی را دارد.

Keywords:

موعود گرایی , جمهوری اسلامی , تمدن نوین اسلامی , مفهوم گرایی , منجی محوری