تاثیر پیشینه ی زبانی و جنسیت بر میزان انگیزش در فارسی آموزان غیرایرانی در طول یادگیری زبان فارسی

نظام خودهای انگیزشی زبان دوم جدیدترین مدل انگیزشی ارائه شده در حوزه زبان دوم است. یکی از مفاهیم بنیادین در این نظام به ظرفیت انگیزشی موجود در خودپندارههای شخص از خودش در جریان یادگیری یک زبان جدید اشاره می­کند. به­منظور واکاوی این ظرفیت انگیزشی، پژوهش حاضر به بررسی انگیزش گروهی از فارسیآموزان سطح مقدماتی و میانی در آغاز ترم تحصیلی (پیش از انجام تکالیف انگیزشی) و پایان ترم (پس از انجام تکالیف انگیزشی)، بر اساس پیشینه­ی زبانی و جنسیت آنان می­پردازد. بدین منظور ۹۶ نفر از فارسیآموزان چینی و عرب زبان در ابتدا و انتهای ترم به پرسش­نامه­ی نظام خودهای انگیزشی زبان دوم پاسخ دادند. نتایج تحقیق نشان داد در هر مرحله از جمع­آوری دادهها مولفههای موجود در این نظام (خودهای آرمانی، بایدی و تجربیات یادگیری) بازنمودهای متفاوتی داشتند. به علاوه، نتایج آزمون تی به ترتیب حاکی از وجود و عدم وجود تفاوتهای معنادار بین نمرات فارسیآموزان در برخی از این مولفهها در سطوح مقدماتی و میانی بود. بخش دیگری از یافتههای پژوهش حاضر بر وجود تفاوتهای معنادار در خود بایدی فراگیران مرد و زن در هر دو مرحله پیش و پسآزمون صحه گذاشت. در پایان نتایج، تلویحات۱ و پیشنهاداتی برای تحقیقات بیشتر ارائه گردید.

Keywords:

انگیزش , خودپنداره ها , خود آرمانی , خود بایدی , تجربیات یادگیری