اثر ارتفاع آب آبیاری بر نفوذ تجمعی در شرایط اراضی شالیزاری (مطالعه موردی: خاک های دشت فومنات استان گیلان)

نفوذ آب در خاک، از حساس ترین پارامترهای هیدرولیکی موثر بر آبیاری سطحی است که به دلیل تاثیر پذیری از عوامل متعدد خاک و شیوه آبیاری، پیچیدگی زیادی دارد. بررسی اثر ارتفاع آب آبیاری بر نفوذ تجمعی و لحاظ کردن این پارامتر در مدل های نفوذ، منجر به کارآیی بهتر این مدل ها در شرایط کاربری مختلف می شود. هدف در پژوهش حاضر، بررسی تاثیر ارتفاع های مختلف آب روی سطح خاک در فرآیند نفوذ، در برخی کلاس های بافتی خاک بخشی از دشت فومنات در استان گیلان در نظر گرفته شد. بدین منظور ۱۷ نمونه از خاک منطقه ی مورد مطالعه برداشت شد. آزمایش های نفوذ برای سه تیمار ارتفاع آب ۳، ۵ و ۷ سانتی متر در سه تکرار به صورت فاکتوریل در قالب طرح تصادفی و در مدل فیزیکی که برای این منظور ساخته شده بود، انجام شد. برای ارزیابی نتایج، تجزیه واریانس و مقایسه میانگین ها به روش توکی در سطح ۵ درصد صورت گرفت. مقایسه تیمار ارتفاع آب در ۱۷ نمونه خاک، نشان داد که این تیمار اثر قابل توجهی را در مقدار نفوذ تجمعی چهار نمونه شامل بافت های Silty Clay Loam و Silty Clay داشت. بررسی سه تیمار زمان نفوذ تجمعی ۳۰، ۳۶۰ و ۶۰۰ دقیقه نشان داد که در ۱۴ نمونه از خاک ها بین نفوذ تجمعی در زمان ۳۰ دقیقه با زمان های ۳۶۰ و ۶۰۰ اختلاف معنی داری (۰۵‎/۰p

Keywords:

نفوذ تجمعی , خاک رسی , آبیاری سطحی , ارتفاع آب آبیاری , مدت زمان نفوذ