طراحی و ارزیابی الگوریتم کنترل پایین دست خودکار در بخشی از شبکه آبیاری دشت سرخس

استفاده از سامانه های کنترل خودکار در مدیریت انتقال و توزیع آب در سامانه های آبیاری روباز، به عنوان ابزار بهبود مدیریت و افزایش عملکرد این سامانه ها ضروری است. این پژوهش با هدف طراحی و ارزیابی الگوریتم کنترل سراسری پایین دست فاصله دار با روش تناسبی- انتگرالی پس خورد، پیش خورد و دی کوپلینگ، برای کانال EPC شبکه آبیاری دشت سرخس انجام شد. ارزیابی کارایی الگوریتم با استفاده از نتایج شبیه سازی چند گزینه بهره برداری مختلف با مدل هیدرودینامیک سوبک و محاسبه شاخص های ارزیابی سامانه های کنترل انجام شد. برای تنظیم الگوریتم کنترل، مشخصه های بازه های کانال با استفاده از فرآیند شناسایی سامانه تعیین شدند. متوسط مقادیر شاخص های حداکثر قدرمطلق خطا (MAE)‎، انتگرال قدرمطلق بزرگی خطا (IAE)‎ و خطای برگشت به حالت ماندگار (STE)‎ برای بازه های مختلف کانال برابر ۰۴۲‎/۰، ۰۰۵‎/۰ و ۰۰۱‎/۰ به دست آمد. این نتایج نشان میدهد که الگوریتم دارای دقت و پتانسیل زیادی در کنترل جریان و استهلاک اغتشاشات است و شرایط تحقق توزیع تقاضامدار و ارتقاء عملکرد سامانه تنظیم و توزیع آب را فراهم می کند.

Keywords:

شناسایی سامانه , کنترل خودکار , دشت سرخس , مدیریت توزیع آب