اظهارنظر کارشناسی درباره: «طرح اصلاح جزء ۶ بند ب تبصره ۵ ماده ۳۱ قانون احکام دائمی برنامه های توسعه کشور مصوب ۱۳۹۵»

فرایندهای طولانی و پیچیده تهیه، تصویب و ابلاغ طرح های جامع شهری یکی از مشکلات جدی مدیریت و توسعه شهری در کشور محسوب می گردد. بعضا بخش قابل توجهی از افق زمانی طرح در همین فرایند تهیه، تصویب و ابلاغ س‍‍پری می گردد و تبعات توسعه بدون برنامه یا مبتنی بر طرح های قدیمی که پاسخگوی شرایط زمانی و مکانی نبوده، نقش بسزایی در شکل گیری و ساخت وسازهای بدون ضابطه، افزایش آرای کمیسیون ماده (۵) و ماده (۱۰۰) و درنهایت توسعه نامتوازن شهری داشته است. بر این اساس و در راستای تمرکززدایی از نظام تصمیم گیری متمرکز کشور، همواره تلاش هایی در جهت تفویض بیشتر اختیارات مدنظر بوده است. ازجمله می توان به قانون احکام دائمی برنامه های توسعه کشور اشاره داشت که طبق جزء «۶» بند «ب» ماده (۳۱) این قانون: تصویب طرح های جامع شهرهای تا پنجاه هزار نفر جمعیت در چارچوب سیاست های ابلاغی شورای عالی شهرسازی و معماری ایران خواهد بود. همین موضوع رعایت سیاست های ابلاغی شورای عالی شهرسازی و معماری ایران، باعث بلاتکلیف ماندن و طولانی شدن زمان بررسی این طرح ها و تبعات فوق الذکر شده است. بر همین اساس ۳۹ نفر از نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی برای حل این موضوع پیشنهاد حذف شرط پایانی این بند (...در چارچوب سیاست های ابلاغی شورای عالی شهرسازی و معماری ...) را طرح نموده اند. خاطرنشان می شود عنوان طرح با مفاد قانون احکام دائمی برنامه های توسعه کشور تطابق ندارد و باید اصلاح شود به: «طرح اصلاح جزء «۶» بند «ب» ماده (۳۱) قانون احکام دائمی برنامه های توسعه کشور»