تاثیر آموزش هوش معنوی بر بهبود کیفیت زندگی معلولان جسمی شهرستان میبد

چکیده مقدمه: کیفیت زندگی معلولان جسمی موضوع مهمی است که پژوهش حاضر به منظور پرداختن به این موضوع، به بررسی تاثیر آموزش هوش معنوی بر بهبود کیفیت زندگی معلولان جسمی بزرگسال زن و مرد شهرستان میبد در سال ۱۳۹۳اقدام کرده است. روش بررسی: در این پژوهش که از نوع مطالعات شبه آزمایشی- مداخله ای و به صورت پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود، ۲۸ نفر زن و مرد معلول شرکت داشتند (۷ مرد و ۲۱ زن) که به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب شده و در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. بعد از اجرای پیش آزمون، دو گروه از نظر کیفیت زندگی به وسیله ی آزمون  tدو نمونه مستقل مقایسه شدند و بعد از اطمینان از عدم تفاوت معنادار بین دو گروه، ۱۰جلسه ۹۰ دقیقه ای آموزش هوش معنوی برای گروه آزمایش اجرا شد و گروه گواه آموزشی دریافت نکردند. برای هر دو گروه بعد از جلسات آموزش، پس آزمون کیفیت زندگی SF-۳۶ اجرا شد . تجزیه و تحلیل داده ها با روش آماری تحلیل کواریانس یک راهه انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که گروه آزمایش نسبت به گروه گواه از نظر کیفیت زندگی کلی، سلامت عمومی، محدودیت ایفای نقش به دلایل جسمانی، محدودیت ایفای نقش به دلایل عاطفی، عملکرد اجتماعی و نشاط، به طور معناداری نمره ی بالاتری کسب کردند.  افزایش نمره ی شرکت کنندگان در کلاس ها فقط در عملکرد جسمانی، درد بدنی و سلامت روان معنادار نبود. نتیجه گیری: با توجه به یافته ها می توان نتیجه گرفت آموزش هوش معنوی می تواند باعث بهبود کیفیت زندگی معلولان شود.

Keywords:

Key words: spiritual intelligence instruction /physical handicaps/Maybod adults , کلمات کلیدی: آموزش , هوش معنوی , کیفیت زندگی , معلولان جسمی , بزرگسالان